Dag 26 (18 oktober)

Bezoek aan de tempels van Angkor Wat

De wekker gaat om 04:30 uur. Echt uitgeslapen ben ik nog niet. In tegndeel zelfs. Maar ja, je bent (waarschijnlijk) maar één keer in Siem Reap, dus wil ik wel alles eruit halen dat er in zit. Op de agenda voor vandaag staan nog eens het bezoek van twaalf tempels van Angkor Wat. En dan nog heb ik ze bijna lange na nog niet allemaal gezien, maar wel de belangrijkste. Vandaag heb ik de tuktuk helemaal voor mezelf alleen. Nadeel is dan wel dt je ook alleen mag betalen. Maar ik heb een goede deal gemaakt. Een hele dag voor slechts $15,-, alleen als ik ook nog de tempel die ruim 38 km buiten Siem Reap ligt wil bezoeken moet ik meer betalen. Voor nog eens $5,- meer pak ik die toch ook nog even mee...

Eerst ga ik nog een poging wagen om de zonsopkomst bij Angkor Wat te zien. Als we aankomen bij het complex ziet het er goed uit. Weinig wolken. Nog een klein half uurtje voor de zonsopkomst. Alleen een half uurtje later is het helemaal dicht getrokken en is er weer geen zonsopkomst te zien. Dat wordt thuis wat photoshoppen. Trouwens: de rest van de dag zal de zon volop schijnen en is het boven de dertig graden. Even later zit ik weer in de tuktuk, op weg naar de eerste tempels van vandaag. Ik zal ze niet allemaal gaan beschrijven, maar even de speciale/leuke eruit halen.

De eerste twee tempels zijn Nokor Krau (niet eens terug te vinden in de reisgids) en Prasat Banteay Prei. Deze laatste is een kleine tempel, maar heeft een dubbele ommuring met daartussen een slotgracht. De slotgracht was blijkbaar ook lek, want ook hier heb ik geen watergezien. De volgende is de (hele) kleine tempel Kroi ko. Volgens de reisleider die ons begeleid in Cambodja zou deze tempel helemaal onder water gelopen zijn en daar hoefden we dus niet naar toe te gaan. Mij leek het juist leuk om deze tempel dan te bezoeken. Alleen daar aangekomen viel er geen water te bekenen. Dat in tegenstelling tot de volgende tempel: Prasat Prey Neakpean.

Neakpean betekend 'Opgerolde slangen'. Alleen al om deze tempel te bereiken was een uitdaging. Normaliter was er een weg door een stuk bos. Dit deel blijkt zeer regelmatig onder water te staan, zo ook nu. Ze waren nog bezig met het aanleggen van een verhoogde loopbrug op palen. De planken lagen er nog los op. Het leek er op of je over een lange flonder naar de overkant van een meer liep. Alleen aan de overkant gekomen, bleek de loopbrug nog niet helemaal af en moest je een klein stuk nog door de modder lopen om bij de tempel te komen. Helemaal bij de tempel komen is trouwens niet mogelijk, want die staat namelijk midden in een vierkante vijfer, die voor de verandering wel een keer vol met water staat. Hierdoor heb je een mooie speigeling van de tempel in het water. Altijd leuk voor de op foto. Aan elke zijde van de vierkante vijfer lag nog een vijfer, waardoor het geheel een groot kruis vormde.

De volgende tempel is een kleiner broertje van Ta Prohm. Ook deze is nog redelijk overwoekerd door bomen, maar veel minder spectaculair dan zijn grote broer. Wel heeft deze weer een mooie toegangspoort met een gezichtentoren. Na een kort bezoek rijden we door naar weer een mooie, grote en ook hoge tempel: de Eastern Mebon tempel. Ooit lag deze tempel in een immens waterreservoir, nu zijn het allemaal rijstvelden. De tempel is in verschillende lagen gebouwd, die weer met steile trappen beklommen moeten worden. Op elke laag staan op de vier hoeken een grote olifant. Op het bovenste niveau staan vijf grote toren met daarin een plaats voor de offergave. Vanaf dit plateau heb je een goed uitzicht over de wijde omgeving.

We gaan weer een tempeltje verder. De Prasat Prey Roup. Het is een piramide vormige tempel. Hij is enigszins vergelijkbaar met de vorige tempel, alleen is van de toren niet zo heel veel meer overgebleven. Nu is het tijd voor koffie. Ik had alweer tien aanbiedingen gekregen van meisjes bij wie de lekkerste koffie te krijgen was. En die je bovendien allemaal 'Handsome man' noemen. Ik drink even een glas (oplos)koffie met de chauffeur. Een voordeel van de koffie tijdens deze vakantie is dat ik straks zelfs de koffie uit de automaat op het werk weer lekker vind (en zeker de Nespresso van thuis).

De volgende tempel waar we naar toe gaan is de: Banteay Srei, deze ligt een kilometer of 25 verderop. Dus dat wordt even een lekker ritje met de tuktuk. Eindelijk weer even lekker afkoelen. We rijden het terrein van Angkor Wat af en rijden vervolgens door allerlei kleine dorpjes en rijstvelden. Ik voel me wel een beetje decadent zo alleen in een tuktuk rondgereden te worden door al die (arme) dorpjes. Al zijn er best wat grotere huizen te vinden, die nog niet zo heel lang geleden gebouwd zijn.

Na een minuut of 40 rijden komen we bij de tempel aan. Deze tempel wijkt heel erg af van de tempels die ik tot nu toe heb gezien. De tempel lijkt een beetje op een (heel) klein dorpje en ligt op een eiland met een gracht er omheen. Bovendien zijn alle tempels van onder tot boven heel mooi en fijn bewerkt met afbeeldingen (bas-reliëfs). Het lijkt wel een soort houtsnijwerk, alleen dan in roze zandsteen. Hoe rustig het vandaag bij de andere tempels was, zo druk was het bij deze tempel. De tempel wordt trouwensbewaakt door apen (van steen dan wel te verstaan), ze houden de wacht voor de deuren. Na een rondje door het 'dorpje' loop ik om de gracht heen voor een paar mooie (in water gespiegelde) foto's.

Een klein jongetje is in een raam gaan zitten en zit rustig een snoepje te eten. Hij wordt natuurlijk niet alleen door mij gefotografeerd, maar door een redelijk aantal anderen. Hiervoor krijgt hij vervolgens weer een snoepje. Hoe bedoel je slim...

Na een klein uurtje rondgelopen te hebben is het tijd voor de terugreis richting Angkor Wat. De chauffeur weet trouwens nog wel een tempel die niet op mijn kaart stond: Banteay Samre. Die nemen we natuurlijk nog wel even mee. Dit was trouwens weer een heel bjzondere tempel. Het complex bestaat uit verschillende gebouwen die allemaal heel dicht op elkaar gebouwd zijn. Als je de trap van het ene gebouw afloop sta je direct weer voor de trap van het volgende gebouw. Geen trap maar een soort loopbrug had makkelijker geweest, maar dit ziet er wel erg leuk uit. Net alsof ze maar heel weinig ruimte hadden om dit complex neer te zetten.

We rijden verder richting Angkor Wat. Op de rondweg zie ik een aap, een Mekaak (als je het zo schijft, toch wel onhandig zonder die spellingscontrole). Ik vraag of de tuktuk aan de kant kan, zodat ik een foto kan maken. Altijd leuk (eerlijk gezegd vandaag voor het eerst) om een aap in het wild te zien. We rijden vervolgens 20 meter verder en daar zitten er ineens een stuk of tien! Tuktuk weer aan de kant. Een groep op de foto is nog leuker. Ik probeer zo dicht molgelijk te komen. Weet niet goed of ik 'bang' moet zijn voor hun of zij voor mij. Maar ik kan de lens zowat onder hun neus houden en ze gaan gewoon door met wat ze bezig waren. De jongste kan ik zelfs aaien! Eigenlijk wil je blijven zitten en kijken, maar we 'moeten' verder.

Er staat namelijk nog één tempel op mijn verlanglijstje: Phnom Bakheng. Deze staat op (volgens mij) de enige berg op het terrein van Angkor Wat. Er zijn van alle vier de kanten trappen gemaakt om bij de tempel te komen. Deze zijn echter te steil en in te slechte staat om hierover naar boven te klimmen. Er is een mooie, minder steile weg rond de berg naar boven gemaakt, met hier en daar een aangelegd uitzichtspunt. Op aanraden van de chauffeur heb ik mijn fles water maar mee naar boven genomen, wat geen overbodige luxe blijkt te zijn. De tempel staat in de volle zon helemaal boven op de berg. Ook deze tempel is in veschillende lagen gebouwd. Ik blijk de enige bezoeker te zijn. Blijkbaar vinden te veel mensen het te warm om de berg te beklimmen. Het schijnt rond zonsondergang hier wel druk te zijn, maar daar waag ik me na twee mislukte zonsopkomsten niet meer aan. Vanaf één kant van de tempel kan je in de verte de tempel van Angkor Wat zien liggen. Daar maak ik natuurlijk nog even een paar foto's van, die zonsondergang denk ik er wel bij. Ik verlaat de berg via een andere weg, het olifantenpad. Voor $15 kan je je ook per olifant naar beneden OF naar boven laten brengen door een olifant. Vandaag loop ik wel gewoon. Beneden bij de tuktuk aangekomen, ligt m'n privé chauffeur languit in de tuktuk te slapen. Het moest speciaal voor mij vanmorgen om 04:00 uur opstaan, maar ik maak hem toch maar wakker. Het springt op en bied zijn excuus aan, omdat hij lag te slapen. Dat was voor mij niet nodig geweest, wat dat betreft zijn ze hier (en zeker in Laos) een beetje té beleeft.

Rond half drie wordt ik afgezet bij het hotel. En nog geen vijf minuten later lig ik in het zwembad van het hotel. Ook pak ik nog een 1,5 uur zon in een strandstoel mee. Eindelijk nog een beetje kunnen bijkleuren (en uitrusten) deze vakantie.

De rest van de dag hou ik het lekker voor gezien en ga voor het eerst in mijn leven eten bij de CFC (Centuky Fried Chicken). Aangezien mijn Cambojaans niet zo heel goed is neem ik maar menu 1 (de Engelse vertaling maakt het er niet echt duidelijker op). Ik krijg een (heeeel klein) zakje patat met wel 10 frietjes, een cola en een (grote) kipburger. De burger smakt prima, maar niet zo heel speciaal. Met mijn buikje weer rond (in dit geval figuurlijk, want letterlijk was hij dat al) ga ik terug naar het hotel. Nog even de tas inpakken, want morgen rijden we voor de twee laatste dagen van deze vakantie naar de hoofdstad Phnom Penh. Het beloven wel twee indrukwekkende dag en te worden. We gaan de naar de killing fields en het bijbehorende museum. Beide hebben betrekking op het Pol Pot bewind en de twee miljoenen Cambodjanen die daarbij vermoord zijn. Maar daarover horen jullie binnenkort weer meer...