Dag 27 (19 oktober)

Met de bus van Siem Reap naar Phnom Penh.

Allereerst even terug naar de afgelopen twee dagen, de foto's waren er gisteren nu stan ook de verhalen erbij. Ik wilde het kort houden, maar door de busrit van vandaag had ik tijd genoeg om te typen. De verhalen zijn dus wat langer geworden dan gepland. Hopelijk vallen jullie niet in slaap.

Vandaag rijden we met de bus naar de hoofdstad Phnom Penh. En rit van bijna zeven uur. We vertrekken om half acht uit Siem Reap. Niet dat de wegen veel beter zijn dan dat we tot nu toe hebben gehad, maar deze buschauffeur houd van flink doorrijden. Zo hard dat we op een gegeven moment vragen zich aan de maximum snelheid te houden. Op de weg staan hier niet zoveel dieren als in Laos, toch moet er regelmatig hard geremd worden. Iedereen die nog wat probeert te slapen, zit bij elke keer dat er geremd moet worden met z'n hoofd tegen de stoel voor hem.

De eerste stop van vandaag is bij een soort (zeer primitief) wegrestaurant. Ze hebben wel een heel leuk zitje aan het water. Een deel van het terras staat echter onder water, alleen de trap er naar toe is nog zichtbaar. Naast stoelen hangen er ook hangmatten. Dat is nog eens een luxe. Dat heb je bij het wegrestaurant over de A4 niet...
Alleen jammer dat ze hier werkelijk geen koffie kunnen zetten. Sterk is het wel, maar smaakt meer naar koffiedrap. Volgende keer toch maar weer thee. Maar de hangmat en het zonnetje maken veel goed. De buschauffeur komt op een gegeven moment maar kijken waar we blijven. Hij wil blijkbaar graag verder. Even later zitten we weer in de bus.

De tweede stop, een uurtje later, is bij een dorpje dat bekend staat om zijn bijzondere 'delicatesse': tarantula (ook wel vogelspin genoemd). We zijn de bus nog niet uit over we worden (bijna letterlijk) bedolven aan een berg kinderen die hun fruit willen verkopen. Keuze uit ananas, bananen en mango. $1,- per zakje. Maar dat is niet het enige dat ze bij zich hebben. Ook hebben er een aantal tarantula. Die krijgen we gelijk op onze shirt geplaats of als je wilt op je hoofd. Erg bang hoeven we niet te zijn, want het schijnt dat de gifklieren verwijderd zijn (en nog iets, maar dat ben ik even vergeten). Ik vind het wel leuk, dus kom maar op met die beesten. Om ze ook nog gefrituurd op te eten gaat me toch iets te ver, dus dat laat ik aan mij voorbij gaan. Ralph is zo 'stoer' het wel te doen. Hij liever dan ik! Ik heb er een paar voor thuis meegenomen, dus als er iemand wil proeven, dan hoor ik het wel.

Na dit festijn rijden we weer verder naar de hoofdstad, waar we rond kwart over twee aankomen. We zitten dit keer redelijk buiten het centrum. Wel zijn er meer dan genoeg winkeltjes en restaurants in de buurt. Voor het avond eten hoef ik dan ook niet veel verder dan één straatje verderop. Een gezellig, beetje Frans / Italiaans aandoent, restaurant waar ik een heerlijke spaghetti carbonara bestel met een goed glas wijn (de eerste in vier weken!). En ook nog een heerlijke ijscoupe na (ook het eerste desert in vier weken). Daarna ga ik lekker terug naar het hotel. Vandaag doe ik niets meer, behalve verder lezen in 'De winnaar staat alleen' van Paulo Coelho. Die kan ik mooi uitlezen op de terug weg als we 17 uur in het vliegtuig zitten en 8,5 uur moeten wachten op de volgende vluchten.

Vandaag ook vroeg naar bed. Even slaap inhalen van het vroege opstaan van de afgelopen twee dagen. Morgenochtend gaan we dan daadwerkelijk naar het Tuol Sleng museum en de Killing Fields. Maar daarover horen jullie morgen meer in mijn één na laatste verslag van deze reis...