Dag 19 (11 oktober)

Grotverkenning in Ban Khong Lor

Vanmorgen eerst een goed ontbijt aan de voorkant van het Guest house. Uit de zon, maar in een klein beetje wind. De zont schijnt namelik alweer volop en het belooft weer een warme dag te worden. Althans, voor ons zal het een deel van de dag een stuk koeler zijn, omdat we de grotten even buiten Ban Khong Lor gaan verkennen. Alleen het hoogst nodige gaat mee in de rugzak, want er is een redelijke kans dat we niet droog blijven in de boot. Het zal een loop van slechts twee kilometer zijn, maar in deze bloedhitte is dat meer dan voldoende. Bij een hut aan een klein meertje krijgen we een reddingvest uitgedeeld en mogen we met z'n drieën in een slowboat stappen. Niet dat we daar lang in zitten, want deze brengen ons allen naar de overkant van het meertje. Vanaf daar lopen we naar de ingang van de grot.

Daar liggen een aantal slowboats met een grote motor er achter op ons te wachten. Zodra we goed zitten gaan de motoren aan en varen we de donkere grot in. Per boot zitten er twee Loatianen bij die een goede 'koplamp' hebben, of wel een lamp op hun voorhoofd. Hiermee heb je enig zicht, maar verder is het pikkedonker. De grot is op sommige plaatsen een paar meter breed tot een meter of tien breed. De hoogte varieert van een met of twee tot een meter of vijftig. Hier en daar valt water naar benede, waardoor we soms op een gratis douche worden getracteerd. Het is ook zeker geen rechte vaargeul waar we door varen, maar we slingeren regelmatig van links naar rechts en weer terug.

Na een minuut of tien horen we een flink geruis van het water. Er ligt een soort natuurlijke dam van stenen. De boten komen hierop vast te liggen. De twee mannen stappen uit en duwen de boot over de stenen tegen de stroming in. Wij blijven met z'n drieën gewoon zitten en hopen droog te blijven. Na wat gesleep varen we weer verder de grot in. Weer een minuut of tien verder worden de boten langs de kant gelegd. We klimmen naar boven en komen dan in een grote ruimte die vol met stalactieten en stalagmieten hangen cq. staan. Een erg mooie onderbreking van de tocht door de grot.

Een kwartiertje later zitten we weer in de boot en varen we verder de grot in. Onderweg komen we ook regelmatig grindbanken tegen, maar hier kunnen we dit keer varend langs. Ook liggen er her en deel grote rotsblokken in het water. Wanneer zullen deze naar beneden gekomen zijn? 1000 jaar geleden of gisteren. Wellicht komt er vandaag nog één naar beneden... Even later lopen we weer vast op de stenen. Dit keer moeten we uitstappen, want ze krijgen de boot er niet overheen getrokken. En mijn bergschoenen waren eindelijk weer goed droog. Nadat de boot er overheen getrokken is varen we weer verder. Even later zien we in de verte het zonlicht weer verschijnen. De uitgang aan de andere kant van de berg komt in zicht. We varen het felle zonlicht weer. Het is even wennen aan het licht en dan is daar ook de klamme warmte weer. Een graadje of 25 verschil met in de grot.

Even later leggen we aan bij een kleine steiger en klimmen we de boot uit en de kant op. Van hieruit gaan we een dorpje dat twee kilometer verder ligt bekijken. In het dorp zijn niet veel mensen aanwezig. Terwijl iedereen op het land aan het werk is lopen wij door hun 'tuinen' te banjeren. Veel huizen hebben hier een eigen waterput. Niet dat deze heel diep is, want het water zit al op minder dan één meter diepte. Buiten het regenseizoen zal dit wel een stuk dieper zitten. Wie er natuurlijk wel aanwezig zijn; de grote hordes koeien, varkens, eenden, kippen, geiten en honden.

We vallen neer op een bankje bij een huis en krijgen een Pommelo uit eigen tuin. Alleen deze is enigszins aan de droge kant, dus hou ik het maar bij water. Het is rond lunchtijd en de vrouwen komen terug van het werken van het land. De mannen van het huis waar we zitten zaten al rustig bij het huis. De lunch moet klaar gemaakt worden, dit wordt 'natuurlijk' door de vrouwen gedaan, dus die gaan direct weer aan de slag. En dat terwijl ze net 5 uur lang op het rijstveld in de bloedhitte de rijst hebben staan oogsten. Na de lunch gaan ze trouwens direct weer terug naar land om nog tot even voor zonsondergang met de rijstoogst verder te gaan. Want als het hier donker is, is het hier ook echt donker. Licht is er in de (meeste) dorpen niet. Bovendien moeten ze dan weer aan de slag met het avondeten. Te veel emancipatie is niet goed voor vrouwen (;-)), maar hier zouden te mannen best wat meer kunnen doen en de vrouwen wat minder...

We lopen terug naar de plek waar we de boten hebben neergelegd. Het is nog te vroeg voor de lunch, dus nemen alleen even een appeltje (voor de dorst) en stappen we weer in de boten voor de terugreis door de grot. We zullen nu in één keer de hele grot (6,7 km) doorvaren zonder nog ergens te stoppen. We laten het zonlicht achter en varen de donkere grot weer in. De koude lucht is weer een aangename bijkomstigheid. De hindernis met stenen die we na een paar minuten tegenkomen nemen we dit keer met een aanloop, waardoor we welliswaar over de stenen schuren, maar toch door kunnen blijven varen. Alleen komen er een paar golven de boot in en ben ik tot navelhoogte drijfnat. Gelukkig week ik inmiddels hoe mijn waterdichte zak van de Xenos werkt en zit mijn camera goed droog verpakt.

Even verderop gaan de motoren en alle lampen uit. Het is stil en geheel donker. Alleen hoor je het stromen en klotsen van het water tegen de boot. Even hetbesef dat je ergens midden in op een riviertje midden in een berg dobbert. Zou je er nog uitkomen zonder licht en zonder boot? Gelukkig hebbn wij beide en varen we even later weer vrolijk verder richting de uitgang van de grot. Nog één keer een hindernis met stenen. De twee Laotianen stappen uit en trekken ons er weer overheen. Niet veel later varen we weer naar buiten. Dat was wel weer even een leuke en spannende onderneming.

We sluiten af met een lunch aan de rand van de rivier. En niet veel later nemen we er een duik in. Even heerlijk afkoelen in het koude water. Ook nog even in de volle zon liggen (op de achterkant van een slowboat) om toch nog een beetje kleur op mijn huid te krijgen. Al wordt het snel weer te heet. Het voordeel is wel dat ik alweer helemaal droog ben en me zo kan aankleden. We hebben nog twee kilometer lopoen voor de boeg, voordat we weer terug zijn bij het Guest house. De rest van de middag wordt het relaxen.

Ik neem een douche en ga lekker op mijn bed voor de blower liggen. Even muziek luisteren en een spelletje op de NDS spelen. Even later een harde klap en breekt er weer een giga plensbui los. Heerlijk even afkoelen op het stoeltje dat voor mijn deur staat (onder een grote overkapping). De meeste dames op het land stoppen met de rijstoogst, maar ééntje gaat gewoon door alsof er niets aan de hand is. Het ene moment staat ze in de bloedhitte (35 graden en zo'n vochtigheid van 80%) te werken en op het andere moment staat ze in de stromende regen. Zo'n inzet kom je in Nederland niet tegen, behalve in winkel Alkmaar natuurlijk...

Na een uurtje staat Evalien voor de deur met een schaaltje warme cashewnoten. Dat sla ik natuurlijk niet af. Als ik nog meer wilde hebben, moet ik maar naar beneden komen. Even later zit ik beneden, want ze waren wel heel erg lekker. Ik heb gelijk mijn laptop maar meegenomen om jullie weer op de hoogte te brengen van wat ik uitspook.

Rond zes uur staat ons diner alweer opgediend, buiten aan de zijkant van het huis. De gerechten hoef ik niet meer te vertellen, want die zijn het zelfde als gisteren, als de dag ervoor en alle dagen ervoor. Maar toch. Het smaakte weer prima. Nog een lekker kopje Lao thee voor het slapen gaan en vervolgens duik ik mijn bed weer in. Morgen staat er weer een lange reisdag voor de boeg...