Dag 12 (4 oktober)

Met de bus van Luang Prabang naar Phonsavan

Na het onbijt van half acht, rijden we zoals elke keer, precies om acht uur weg. Omdat er geen bussen het centrum van de stad in mogen worden we eerst met twee Tuktuks bij het hotel opgehaald. Alleen nog geen twee minuten later waren we al bij de bus. Dit keer hebben we gewoon een grote bus voor ons tienen beschikbaar, dus ruim vier stoelen de man. Helemaal goed dus. En deze bus blijft ook nog eens de rest van de reis in Laos bij ons.

Hoewel we niet zo heel veel kilomter hoeven te rijden naar Phonsavan (zo'n 250 km), gaat de reis van vandaag wel weer zo'n 7 a 8 uur duren. Dit komt omdat het eigenlijk alleen maar bergwegen zijn, met zeer veel scherpe bochten en voor een groot deel zijn deze wegen ook nog eens slecht onderhouden.

Voor de verandering heb ik vandaag weer eens een flinke koppijn en kom de hele dag de bus niet uit. In eten heb ik ook echt geen zin, dus blijf ik lekker onderuit liggen met mijn ipod op. Alleen als we rond het middaguur stoppen in het plaatsje Phou Khoun, moet ik toch echt even de bus uit om wat foto's te maken van de lokale markt. Op dat moment is er geen zon meer en staat er een windkracht 5 á 6. Ook de temperatuur is aardig gedaald. Alle verkoopsters achter de kramen hebben enige moeite rustig achter hun kraam te blijven zitten. Ik maak wat foto's en duik terug te bus in. Even later rijden we verder richting Phonsavan. Maar dat gaat nog wel een uur of vier duren.

Tegen een uur of half vijf rijden we dan (eindelijk) Phonsavan binnen. Het lijkt wel of de hele stad met een metamorfose bezig is. Overal worden (stenen) huizen gebouwen, wordt er aan overheidsgebouwen gewerkt en worden straten geasfalteerd. Ons hotel ligt niet buiten het centrum van de stad. Aan de buitenkant ziet het er niet zo heel spannende uit, maar als je binnen komt (eerst een de schoenen uit!) lijkt het of je een goed gevulde huiskamer binnenstaat. Overal staat en hangt wel wat. Niet dat ik dat niet gewend ben bij mijn ouders thuis, maar toch... Er hangt in ieder geval een gezellige sfeer in het hotel.

Al hangen er ook veel wapens, kogels, bommen, e.d.. De man des huizes heeft zich ingezet voor de opruiming van de vele bommen die ten tijde van de Vietnamoorlog in Laos gevallen zijn (daarover straks meer). De kamer, die ik de komende twee dagen deel met Harrie, ziet er goed uit alleen de electriciteit op de kamer ziet er uit als 'high-tech'. Naast de deur zit een 'gigantisch' schakelbord met stoppen, zekeringen en schakelaars. En dat alleen voor het licht in de slaapkamer. Voor de badkamer zit er nog zo'n bord met schakelaars (in de vochtige badkamer). Ook hebben we een 'high-tech' douche. Een stel kranen is voor de solar-douche, die echter alleen maar koud water geeft. Daarnaast nog een kraan voor het douchen via een heater. Hier heb je de keuze of (veel) kouder water of (een dun straaltje) warm water.

Ik sla het eten vanavond maar een keertje over en blijf ik lekker op bed liggen. Rond een uur of acht ga ik naar beneden. We gaan 'gezellig' een documantaire kijken over de Vietnamoorlog in Laos. In de documantaire gaan Amerikanen (The Ravens) die in de Vietnamoorlog hebben gevochten terug naar de plekken die zij gebombardeerd hebben). Ten tijde van de Vietnamoorlog vielen de Vietnamezen namelijk ook Laos binnen. De Amerikanen probeerden met één bepaalde bevolkingsgroep uit Laos (de Ming) de Vietnamezen tegen te houden. Ook dit ging gepaard met hevige bombardementen in Laos. Het meest gebombardeerde stukje land in de wereld ligt in Laos. Het gebied waar we morgen een excursie naar hebben: de Vlakte van de Kruiken. Dus dat belooft wat voor morgen...

Na de film duik ik mijn bed in en hoop dat ik morgen weer opgeknapt ben.