Dag 11 (3 oktober)

Luang Prabang

Zondagochtend! Vandaag natuurlijk eerst even rustig ontbijten. Voor de verandering neem ik eens twee gebakken eitjes en een pistoletje erbij. Verder Lao thee, iets dat voor jus d'orange door moet gaan en een kopje Lao thee. Daarn pak ik mijn laptop op en loop richting de Joma. Nee, niet de van de salades, in Laos is Joma een coffee backery. Een soort van Loatiaanse Starbucks. De keuze aan koffies mag dan misschien wat minder zijn dan die bij de Starbucks, de inrichting is hier beter! Op de etage boven de 'winkel' zijn twee mooie zitkamers en daarval ik neer in een luxe leren fauteuil, samen met mijn laptop en extra grote kop Cappuccino. Even later krijg ik ook nog een glas water erbij, die zolang ik er zit steeds opnieuw wordt bijgevuld. Rustig ga ik verder met mijn reisverslag en af en toe naar buiten kijkend wat er zich allemaal op straat af speelt.

Rond half één loop ik terug naar het hotel om mijn fotocamera te gaan halen, want vanmiddag wil ik de laatste bezienswaardigheden van Luang Prabang gaan bekijken. Allereerst staat het Nationale Museum op het programma. Alleen kom ik daarvoor nog een paar 'Wat'-jes tegen, die pik natuurlijk nog even mee, dit keer let ik wat beter op mijn hoofd... Daar loop ik naar de ingang van het museum. Helaas is het verboden om een fotocamera mee naar binnen te nemen, dus heb niet meer foto's dan de voorkant van het museum. Ook tassen e.d. Mogen niet mee naar binnen, dus die stop ik in een kluisje. Daarnaast moeten ook de schoenen uit en moet je op blote voeten naar binnen. Da's weer eens wat anders.

Na binnenkomst van het museum, dat voorheen het paleis was van koning Sisavangvong, hangen er twee grote lijsten van zilver met drakenkoppen met daarin de officiële verklaring van de Unesco waarin staat dat Luang Prabang op 9 december 1995 toegevoegd is aan de lijst van het Wereld Erfgoed.

Even verderop kom je in de zaal waar de troon van de laatste koningen staat en zeer grote hoge gouden troon. Met zeer vele en mooie gouden versieringen. Als de koning net zo groot was als de gemiddelde Laotiaan nu dan moet hij aardig in het niet gevallen zijn... Ook staan hier mooie zadels, wapens en boeddhabeelden. Vervolgens loop je langs de slaapkamer van de koningin en daarna die van de koning zelf. Zo ging dat in die dagen. Ieder zijn eigen slaapkamer. Had hij in ieder geval geen last van de koude voeten van zijn vrouw...

In de volgende zalen staan vooral veel gebruiksvoorwerpen die door de koning, en daarna zijn zoon, gebruikt werden. Maar liggen hier de sabels van zijn wachten, bronzen drums die bij seremoniën gebruikt werden en veel oude foto's.

In twee andere zalen staat allerlei officiëlle geschenken die de koning van Laos ontvangen heeft uit allerlei landen uit de hele wereld. Duitsland heeft één van de eerst Grundig radio's uit begin vorige eeuw gegeven Amerika heeft meerdere geschenken gegeven, zoals een schaalmodel van de Apollo 13 met echte stukjes maansteen, maar ook één van de eerste platenspelers van het merk met dat hondje. Ook staat er een luxe pennenset van John F. Kennedy. Rusland heeft een oud zeer groot boek met Nederlandse meesters (!?) gegeven, maar ook een voetbal die is op gebouwd uit tientallen zilveren plaatjes met CCCP erop. Daarnaast staan er nog allerlei geschenken, zoals, boeken, kopjes, pennen, enz. Vanuit Nederland kan ik echter niets terugvinden. Ik denk dat die Goudse kaas allang opgegeten is of dat hij nog in de koninklijke koelkast ligt...
Maar mocht je, als lezer, andere iedeeën hebben van wat wij als Nederland gegeven hebben aan de koning, laat het dan even weten met een reactie...

Hiermee is wel gelijk het museumbezoek afgelopen. Even weer mijn tas, schoenen en sokken ophalen. Niet veel later loop ik het terrein van het museum af, maar niet voordat ik de allerlaatste Wat van Luang Prabang bekeken heb. Deze is werkelijk schitterend, maar staat nog in de steigers. De renovatie is nagenoeg rond, maar binnen en boven op het dak wordt nog flink geklust. Zo, nu zal je me voorlopig even niet met over een Wat horen. O ja, toch wel...

Want boven op de berg die direct tegen over het museum ligt staat ook nog een klein 'Wat'-je. En die berg ga ik nu beklimmen... Op zich valt de klim wel mee, slechs ongeveer 350 treden de berg op. Enigszins warm en bezweet kom ik op de top van de berg aan. Ik weet dat het niet zo'n groot klim is, maar het is zo'n 32 graden en een vochtigheid van ongeveer 80, dus dan mag je best een beetje zweten.

Van bovenaf heb je om sommige punten een schitterend uitzicht over de stad. Na weer opgedroogd en op adem gekomen te zijn bezoek nog nog heel even de Wat. Op het moment dat ik weer naar beneden wil gaan zie ik een bordje waarop staat: voetafdruk van boeddha die kant op. Ik heb nog nooit een voetafdruk van boeddha gezien en vraag me ook af hoe groot zijn voeten zijn. Het zelfde als ik, maatje 43 of zoals Stephen (mijn neefje) maat 46?

Ik ga dus maar eens op onderzoek uit. Ik wordt naar de achterkant van de berg gestuurd en moet daar de trap naar beneden nemen. Naar beneden is altijd goed... Onderweg kom ik nog wat borden tegen die me verder de weg wijzen, maar nog geen voetafdruk. Wel kom ik allerlei boeddhabeelden tegen, zelfs een speciale boeddha voor elke dag van de week één. Da's altijd handig. Maar zodra ik echt in de buurt blijk te komen zie ik ineens geen bordjes meer. Ik probeer met handen en voeten aan twee Laotiaanse meisjes te vragen welke kant ik opmoet. Met een beetje wijzen op een boeddhabeeld en op zijn voeten weten ze wat ik bedoel en wijzen ze me verder in de goede richting. En als laatste hulp vraag ik het nog een keer aan een boeddistische monnik. En ja, uiteindelijk vindt ik de afdruk van de voet van boeddha. Hij staat in een klein stenen gebouwd. De maat gaat eindelijk onthuld worden. En nee geen 43 en nee ook geen 46. De maat komt volgens mij eerder in de buurt van de 200, als het geen 300 is, want de voetafdruk is ongeveer een meter groot. Boeddha heeft blijkbaar op grootte voet geleefd...

Ik loop vervolgens verder de berg af en ga terug richting het hotel. Even nog een beetje opfrissen, voordat ik terug te stad in gaat voor lekker eten. Vanavond neem ik lekker een hapje op straat. Bij een kraam bestel ik een spies met kip. Deze gaat gelijk de BBQ op en even later heb ik de spies aan mijn mond. Heerlijk. Vervolgens loop ik nog even een keer de markt over, maar hou me dit keer in, want mijn tas is al overvol en volgens mij ook te zwaar. Over mijn tas gesproken, die ga ik maar weer eens inpakken, want morgenochtend verlaten we Luang Prabang. Ik had me hier best nog wel een paar dagen langer kunnen vermaken.