Dag 9 (1 oktober)

Tocht met de slowboat over de Mekong van Muang Ngoi naar Luang Prabang

Na een redelijke nacht is het weer inpakken, al wordt er eigenlijk niet veel uitgepakt... Ook vandaag weer een lekker voedzaam Loa ontbijt. We zitten met z'n allen op de veranda van het grote guesthouse dat ook direct aan de Mekong staat. Langzaam zit iedereen wakker te worden, behalve Ruud & Ralph. Die hebben vannacht namelijk bijna geen oog dicht gedaan. Er liepen afgelopen nacht namelijk regelmatig een stuk of zes ratten door hun kamer. Geen echt prettig idee.

Weer stipt om acht uur verlaten we het logeeradres en lopen over de grote brug over de Mekong. Aan de andere kant liggen onze twee slowbaots al op ons te wachten. Ook onze gids, Thong, is weer van de partij. Vandaag voor het laatst trouwens, vanmiddag nemen we afscheid van hem in Luang Prabang. Even later stappen we in onze boten en varen stroomafwaarts. De boten hebben een flinke motor achterin liggen en we schieten met een redelijk sneltreinvaart door het water. Wel moeten we er rekening mee houden dat er zo nu en dan wat 'spatwater' over de rand kan komen. En dat gebeurd dus ook met enige regelmaat. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus we hebben de spullen en fotocamera's onder het plastic (lees poncho) liggen, want de waterdichte zak die ik gekocht had blijkt niet zo heel waterdicht te zijn. Er zit namelijk geen afsluiting op (met dank aan de Xenos, maar wellicht had ik het even moeten checken). De boten varen trouwens niet in een rechte lijn over het water, maar varen van links naar rechts en terug en weer terug, enz...

Na een uurtje of twee varen komen we aan bij een klein weversdorpje dat op de oever van de Mekong is gebouwd. We stappen uit de boot en lopen het kleine dorp in. Ook hier weer houten huizen, al staan deze niet meer op palen. Ook staan er veel palmbomen in het dorp. Die hebben we nog niet zo heel veel gezien. Elk huis levert zijn eigen bedrage aan het weven. De garens liggen in grote bollen op een stapel. Een oud vrouwtje laat even zien hoe zijn met een heel ingenius apparaat de garens op een klos gedraaid krijgt. Het was even voorbereiden, maar als de bol op het apparaat zit, begint ze te draaien aan een wiel en de klos is binnen één minuut volgedraaid. Het zag er allemaal erg ingewikkeld uit...

Even verderop zitten een aantal mensen aan een 'weefmachine' een kleed of sjaal o.i.d. te maken. Ook deze apparaten zien er redelijk simpel met slim gemaakt uit. Het maken van een normaal kleed kost een dag en wat ingewikkelder kleed twee á drie dagen. Aangezien ik er maar heel even ben raken ze aan mij geen kleed kwijt. Ik doe het nog wel met het zilveren kleed van Kerst dat thuis nog steeds op de eettafel ligt. Gelukkig komt Kert er al weer bijna aan.

En dan, aan het eind van het dorp, daar staan een stuk of tien dames met de kant en klare kleden, sjaals en andere zaken, klaar voor de verkoop. Het doet me heel even denken aan de ECI reis naar Turkije waar de leer- en goudverkopers in zeer grote getalen naar binnen kwamen op het moment dat wij de zaal binnen liepen, om iedereen iets te verkopen. Als man alleen op deze reis en ook niet wetende wat nu leuk (en nuttig) is voor thuis om te kopen, raken ze aan mij niets kwijt. De andere van de groep zijn stevig aan het afdingen, wat ook met wisseld succes lukt.

Niet veel later stappen we weer in de boot en varen door. Even na het middaguur wordt er naar het midden van de rivier gevaren, gaan de motoren uit en worden de boten aan elkaar vastgemaakt. Tijd voor de lunch. Heerlijk vers fruit. En mix van vers fruit bestaat bij Laotianen altijd voor zijn 70% uit banaan. Maar wat wil je als overal waar je maar kijkt bananenbomen staan. Bij wijze van spreken op elke straathoek. Daarnaast zitten er nog een paar andere fruitsoorten bij, zoals mango en sinaasappel. Natuurlijk is er ook weer sticky rice. Maar helaas hebben ze vanmorgen één bakje te weinig klaargemaakt. Evalien heeft dus niets en natuurlijk ben ik degene die me opoffert en mijn bakje, waar ik o zo veel zin in had, aan haar geef... Ik neem nog maar een mueslireep van thuis. Altijd goed bij voor zo'n inspannende dag als vandaag: zitten en rondkijken. Ondertussen dobberen we lekker rond op de Mekong. Heerlijk als de motoren even uit zijn, want die maken aardig wat lawaai. De vrouwe van de bestuurder van de boot vaart trouwens ook mee, maar zit de hele tijd acherin. Nog geen meter van die lawaaige motor. Het zou me niets verbazen als ze half doof is.

En even later gaat die motor ook weer aan. Weer varen we zo'n twee uur verder. Onze volgende stop zal de grot van Pac Ou zijn. Een grot, eigenlijk twee grotten, waar zo'n 4.000 Boeddha's zijn neergezet door de mensen die er zijn geweest. Ze staan er in alle maten en soorten, groot en klein, mooi en lelijk, duur en goedkoop. Geloof niet dat Boeddha zich daar druk om maakt.

De boten worden aangelegd aan de steiger die bij de (onderste) grot gemaakt is.Via een trap komen we in de onderste grot terug. In de grot is een mooie betonvloer gestort waar je dus rustig kan gaan staan om alles te bekijken. Ook zijn er nog een paar trapjes om wat hoger in de grot te komen. En ja, er staan heel veel Boeddha's, maar aan tellen waag ik me niet. Vijf minuten later verlaten we deze grot en gaan op zoek naar de andere grot. Deze ligt een heel stuk hoger op de berg. Dus dat betekend weer flink wat traptreden. Het gaat deze vakantie nog iets worden met mijn conditie... Gelukkig staan er boven aan de trap een redelijk aantal stoelen, moe en enigszins bezweet ploffen we daar met z'n allen neer. Zodra we zijn uitgehijgt lopen we de tweede grot binnen. Ook in deze grot staan een groot aantal Boeddha's. Licht is er niet, dus met onze zaklampjes beschijnen we de Boeddha's. Ik kom tot de conclusie: ja, erg veel Boeddha's, maar verder niet zo heel erg bijzonder. Alleen die Boeddha met een hele dik buik voor de ingang van de grot vindt ik wel leuk...

We stappen weer in de boten. De laatste 1,5 uur varen naar Luang Prabang gaan in. Maar hoe verder we in de richting van de vorige hoofdstad komen, des de donkerder wordt de lucht. Niet veel later begint het te regenen. In de boot blijft het trouwens gewoon droog. Maar dan, nog geen tien minuten verder, de wolken trekken open en de zon komt weer te voorschijn. Gelukkig! Langzaam maar zeker komt de stad in zicht en dan, de motor slaat uit. Met een beetje rommelen lukt het de motor weer aan te krijgen, maar hij blijft vreemd doen. Het lijkt er op of elke keer het vermogen wegvalt. Toch leggen we even later aan bij de kade van de stad Luang Prabang. Hopelijk dat de boot het zo weer normaal doet, want man en vrouwen gaan nu nog dat het stuk (8 uur) terugvaren...

We klimmen de kade op en pakken onze tassen en rugzakken. Even verderop wachten twee tuktuk's op ons, die ons naar het mooie/luxe hotel Ban Lao brengen. Hier zullen we drie dagen blijven. Kunnen we weer even op krachten komen en bijslapen. En, YES, ik ben weer aan de buurt om een eigen kamer te hebben. Het geluk is met de domme...

Achter het hoofdgebouw is een mooie tuin palmen en vele andere planten. In het midden hievan ligt boven het het water de ontbijtruimte en aan de rand van de tuin de kamers. Voordat we naar onze kamer kunnen gaan krijgen we nog wat lekkers te drinken en nemen we vervolgens afscheid van onze gids Thong, die ruim een week met ons opgetrokken heeft. Hij gaat terug naar huis en moet binnen een paar dagen alweer met een andere groep op stap. Niet veel later loop ik mijn mooie kamer met groot bed, tv, koelkast, airco en echte douche binnen.

Eerst maar weer eens even opfrissen en vervolgens breng ik mijn was, de deels nog steeds nat is van de tocht door de bergen, naar het winkeltje dat naast ons hotel staat. 1 kg was voor 10.000 kip, dus nog geen euro voor een kilo was... Eindelijk ben ik van de natte spullen af, die trouwens door het warme vochtige weer en zweet niet echt (echt niet) fris meer roken.

's avonds ga ik maar eens de stad in. Met nog geen tien minuten sta je midden in het centrum. Na zes uur is hier elke avond een markt met enkele honderden kramen (lees: partijtent en de spullen op een kleed op de grond). Er is van alles te koop, al worden in zeer veel kramen precies dezelfde artikelen aangeboden. Maar da's altijd handig voor het afdingen: Ja, maar daar kosten ze... En voor ik het weet loop ik met een aantal tasjes met spullen voor thuis. De rest komt morgen of overmorgen nog wel.

Vervolgens loop ik in het verlengde van de markt de straat in. Ook hier zijn nog veel restaurants en winkeltjes, maar ook: massagesalons! Een soort Walhalla voor Richard. En niet veel later loop ik één van de vele massagesalons binnen en laat ik me weer eens goed masseren. Deze spreken gelukkig wel (wat) Engels, dus dat scheelt. Ruim één uur later en een goede massage verder loop ik weer naar buiten. Terug de markt over en door naar het hotel. Hoog tijd om eens op tijd naar bed te gaan en wat bij te slapen. Oké nog heel even een reisverslagje maken en online zetten. Ik heb trouwens ook nog eens een wifi verbinding op de kamer! Wat kan een mens nog meer willen...

Om mijn groeiende schare lezers tevreden te houden probeer ik mijn achterstand in schrijven wat weg te werken. Uiteindelijk besluit ik maar om half drie het licht uit te doen en te gaan slapen, want morgen staat er een leuk dagje Luang Prabang op mijn eigen planning. De komende twee dagen is er namelijk geen groepsprogramma en heb ik dus zelf wat in elkaar geflanst. Een soort van Luang Prabang in twee dagen. De verhalen daarvan zien jullie vanzelf weer verschijnen...