Dag 3 (25 september)

Van Chiang Khong (Thailand) naar Luang Nam Tha (Laos).

Na een heerlijk nachtrust in een goed geaircondioneerde kamer krijgen we een Thais ontbijt voorgeschoteld. Rijst met (bleke) worstjes, maar ook toast met een gebakken eitje. Het terras aan de achterkant van het hotel is direct naar de Mekong rivier gelegen. Om deze Mekong draait deze hele vakantie. In de brochure van Sawadee genoemd: een reis langs het trage stromen van de Mekong in 30 dagen. In feite is het een redelijk snelstromende bruine rivier van bijna 5.000 km. Maar met al die Thaise huisjes erlangs en de bergen op de achtergrond is het een mooi plaatje.

Rond 9:00 uur (toen jullie nog lang en breed in bed lagen) verlaten we het hotel en lopen we langs de Mekong naar de grenspost. Slechts een kwartiertje, maar met deze klamme warmte, om te beginnen, lang voldoende. Het afhandelen van de grensformaliteiten aan de Thaise kant gaat super snel. Met een lange smalle boot worden de Mekong overgezet. In Laos duurt het afhandelen van de formaliteiten wat langer. We moeten drie formulieren invullen en 36 dollar geven. Normaliter kost het 35 dollar, maar omdat het vandaag zaterdag is, is het één dollar duurder. Ondertussen mogen we wel alvast daar de ATM (Pin) om wat Loatiaanse Kip te kopen. Nee, geen kip die je kan eten, maar de lokale muntsoort. En voordat ik het weet ben ik miljonair. Ik ben de trotste eigenaar van 1.400.000,- kip. Je zou bijna doorgaan met pinnen om multimiljonair te worden... Maar zo'n (omgerekend) 100 euro is voorlopig voldoende voor de eerste dagen.

Nadat alles aan de grens is afgehandeld onmoeten we onze Loatiaanse gids, Thong. Hij zal ons de komende dagen alles over Loas en de plaatsen die we bezoeken vertellen. Met een kleine bus vertrekken we naar onze eerste stop.
Deze eerste stop is al naar een half uurtje rijden. We bezoeken een klein Loatiaans dorpje. Al huizen staan op palen gebouwd. Volgens mij had dat iets te maken met de geesten. Ik zal de volgende keer beter luisteren als de gids iets verteld. De naam van het dorpje ben ik ook al vergeten. Hopelijk heeft de GPS het onthouden. Maar dat terzijde. In het dorp bezoeken we wat bewoners die bezig zijn met het voorbereiden van het eten. Alleen de vrouwen en de (vele) kinderen zijn aanwezig. Dan mannen zijn de hele dag aan het werk op het land. Ook bezoeken we het 'gemeentehuis' (en hut die nog wat hogere palen staat) en de nieuwe school van het dorp. Niet dat daar op dat ogenblik veel gebeurde. Eén lokaal is open en er liggen wat kinderen op de grond te tekenen. De juf (?) staat op de 'gang' en begroet ons op Laotiaanse wijze: met de handen gevouwen voor de borst en een kleine buiging. De kinderen van het dorp proberen ons langwerpig papier te verkopen. A1 formaat, maar dan slechts 10 cm breed. Geloof niet dat dat bruikbaar is voor het deco in de winkel. Oeps, zou niet aan mijn werk denken tijdens de vakantie.

We rijden een paar uur verder het het bergachtige landschap van Loas. Deze weg is redelijk goed onderhouden (door China), al ontbreekt er hier een daar nog wel wat asfalt. We worden alvast gewaarschuwd dat dit een zeer goede weg is en dat we in de loop van de reis nog wel wat minder goede wegen zullen tegenkomen. Ik ken wel wat B-wegen in Nederland, maar hier gaat het waarschijnlijk om F-wegen...

Dan is het tijd voor een stop met lunch. We stoppen op een plek waar één dag per maand de markt voor de bergvolkeren worden gehouden. Nu is een er zeer kaal, leeg en rommelig. We gaan zitten onder een afdakje met tafel en gammele bankjes (twee paaltjes met een plankje eroverheen). We krijgen rijst met groenten en ei. Iets wat we nog zeer vaak zullen gaan krijgen...

Na een half uurtje rijden we verder. Om vervolgens bij nog een dorpje te stoppen en wat op te snuiven van Loatiaanse dorpsleven. Ook hier zijn weer zeer veel kinderen op de been. Erg verlegen zijn ze niet, want ze willen maar wat graag op de foto.
Vervolgens hebben we nog een rit van zo'n twee uur voor de boeg voordat we bij ons mooie verblijf The Boatlanding even buiten Luang Nam Tha aankomen. Het is gelegen aan een river... Volgens mij had ik daar in het begin al wat over gezegd. Voor de komende twee dagen heb ik een cottage helemaal voormezelf alleen!

Over 1,5 uur gaan we met z'n allen wat eten in het dorp Luang Nam Tha zelf. Tot dan tijd om even lekker te douchen en de cottage te bekijken.
Aangezien er geen klamboe op de kamer is en ik geen risico wil lopen begin ik de klamboe die ik meegenomen (van de Xenos) uit te pakken. Er zit al een haak in het plafond waar hij aan opgehangen kan worden. Helaas heb ik een 6-punts klamboe gekocht... En ook al zouden er 6 haken hebben gezeten dan nog had ik er niets aan gehad. Na wat improvisatie het ik de klamboe op de vier (verhoogde) hoeken van m'n bed vastgezet. Er blijft niet echt veel ruimte over om onder te liggen, maar volgens mij moet dat wel lukken. Ik heb dat dwarsliggers SOS Handboek helemaal niet nodig...

Na de, zeer benodigde, opfrisbuurt begint het buiten flink te regenen. Maar gelukkig worden we met tuktuks opgehaald en naar het stadje gebracht. We kiezen een goed restaurant uit en vallen neer aan tafel. We eten ons weer helemaal rond, voor prijzen waar je in Nederland niet eens het drinken voor kan bestellen. Ik neem lekker beef, met aardappeltjes en groenten. De rijst komt volgende keer wel weer. Met koffie en andere drankjes mee, moet ik 60.000 kip betalen; nog geen 6,- euro. Om precies 22:00 uur staan de tuktuks weer voor ons klaar en worden we naar The Boatlanding terug gebracht. Na nog één drankje is het tijd om het bed in te duiken.

Terug op de kamer is het weer even improviseren om in bed te komen, maar het lukte prima. Alleen moest ik er vervolgens weer uit klimmen omdat ik toch nog even mijn oordopjes wilde hebben. Al die 'oerwoudgeluiden' zijn erg leuk, maar erbij in slaapvallen is toch wat minder...