Dag 6. Via San Gimignano en Siena naar Capolona...

Vandaag nemen we afscheid van Tenuta San Pietro oftewel ons logeeradres in Capannori. Alles is gepakt en na het ontbijt laden we de auto vol. De flessen wijn die we inmiddels al hebben ingeslagen worden netjes opgestapeld in de ruimte van het reservewiel. Het reservewiel laten we als aandenken achter. Oké, ik heb geen reserve wiel en laat die dus ook niet achter. Maar dat komt nu dus prima uit. Ik heb zelfs nog ruimte voor nog wat meer flessen, dus we kunnen op zoek naar meer...

Afgelopen dinsdag vlak voordat we aankwamen in Capannori zagen we tijdens het oprijden van de berg een mooie villa liggen. Deze willen we vandaag, voordat we echt op weg gaan, van wat dichterbij gaan bekijken. Na wat bergweggetjes op en af rijden vinden we de villa terug. Het is onderdeel van een wijnhuis, dat hier op de berg zijn wijngaarden heeft. Veel verder dan wat foto's van de buitenkant komen we niet, omdat de rondleidingen pas over een uurtje beginnen. Dan toch maar in de auto, op weg naar onze eerste stop: het bergdorpje San Gimignano, dat bekend staat om zijn vele hoge torens.

Weer rijden we de autostrada in de richting van Florence af, maar buigen vervolgens af naar het zuiden. En even boven het Chianti gebied gaan we de snelweg af en rijden we binnendoor in de richting van San Gimignano. Nu rijden we pas echt helemaal door het gebied van de zo bekende slingerende wegen, door de wijn- en olijfgaarden met vele cipressen waar Toscane zo bekend om staat. Op een gegeven moment verschijnt San Gimignano op de borden en slaan we af. Niet veel later zien we een klein dorpje bovenop een berg waar vele torens bovenuit steken. Die kant moeten we dus op.

Ook hier zijn we weer niet de enige bezoekers. Zo'n beetje alle parkeerplaatsen zijn vol en de politie zegt iedereen verder te rijden. Verder rijden doen we, maar niet verder dan nodig is. Een halve kilometer van het centrum vinden we een plekje in een woonwijk. Ik heb het idee dat we daar wel zonder betalen mogen parkeren. Als het niet zo is zien we dat wel als we weer terugkomen. We lopen vervolgens terug naar het dorp bovenop de berg en via een oude stadspoort lopen we San Gimignano binnen. Oorspronkelijk had het dorp 76 gebouwen met hoge torens. Enkele eeuwen geleden gold hoe hoger de toren, des te meer geld men zou hebben. Nu zijn er nog iets meer dan 10 torens over.

We lopen door het dorpje heen en vallen neer op een terrasje op het grote plein in de stad. Het is weer tijd voor Latte Macchiato en espresso doppio. Dit keer nemen we er ook een lekker stuk gebak bij. We moeten er nog wel een tweede keer omvragen, maar krijgen dan ook twee (zeer) grote stukken chocolade taart. Ondertussen kijken we naar de vele toeristen die het plein en de terrassen rondom ons bevolken. De toren van het 'stadhuis' mag je beklimmen en van bovenaf zal het ongetwijfeld een mooi gezicht zijn over de stad en het omliggende landschap. Dat willen wij natuurlijk ook wel en na de koffie staan we onder aan de trap van de toren. Na een vlugge bezichtiging van het museum onder in de toren beginnen we aan de klim. Het onderste deel zijn gewoon (oude) stenen trappen, het bovenste deel bestaat uit metalen trappen. Helemaal bovenin moet je je door een klein gat wurmen en vervolgens sta je bovenop de toren.

Van hier af heb je goed zicht op de omliggende torens, die allemaal net iets kleiner zijn. Blijkbaar had de gemeente toch het meeste geld om de hoogste toren te bouwen. Volgens mij niets anders dan nu, alleen bouwen ze nu geen toren meer, hooguit te dure stadhuizen... Ook kan je goed de contouren zien van de straten van het dorp. En dan natuurlijk de omliggende landerijen die ook vandaag weer baden in de warme zon. Een Italiaan is zo leuk om met een stok de grote bel die in de toren hangt de laten slaan. Iedereen is gelijk 'doof'.

Na het bekijken van de omgeving begingen we weer aan de 'klim' naar beneden en vervolgens lopen we weer terug richting de auto. Bergafwaarts gaat toch een stuk makkelijker, zeker met deze hitte. Ons volgende doel van vandaag is Siena, maar daar rijden we niet rechtstreeks heen. Dat doen we via een deel van de Chianti route. Allereerst rijden we in de richting van Castellina in Chianti. Het dorpje zelf stelde helemaal niets voor, gewoon wat huizen en fabrieken, maar de wegen er naar toe vanaf San Gimignano waren geweldig.

Het was weer een smalle, kronkelige weg dwars door de wijngaarden van de Chianti, met overal schitterende fratorria's en kleine kasteeltjes waar de (rijke) wijnboeren wonen en hun wijnen maken. Overal in het glooiende landschap staan weer de mooie cipressen. Door het heldere weer kan je ver over de wijngaarden heen kijken. Al is het handig af en toe je ogen op de weg te houden, aangezien de weg vele scherpe bochten heeft en af en toe zeer steil (15 – 17%) omhoog en omlaag gaan. Echt snel vooruit komen doe je niet, maar dat maakt in dit geval ook niet uit. Als het zo zou gaan op de A4 dan zou het een ander geval zijn...

Vervolgens rijden we door naar Radda in Chianti. Hier verandert het landschap enigszins, de vele wijngaarden worden nu afgewisseld met grote dichte bossen. Hoewel de meeste bomen nog gewoon groen zijn, beginnen hier ook al een klein beetje de herfstkleuren door te komen. Vlak voor Radda in Chianti zien we een groot boord langs de kant van de weg. Twee dingen die opvallen: Vino en 'Vendito directo', oftewel wijn – rechtstreekse verkoop. Dat is natuurlijk één van de redenen waarom we hier rijden. Dus daar slaan we af en even later rijden we de weg op naar het kantoor van deze wijnfabriek. Daar worden de wijnen verkocht, daar worden de wijnen geproefd...

Tien minuten later staan we met het eerste glas wijn aan onze mond te proeven. Lekker wijntje! Dan krijgen we de volgende wijn. Ook lekker! En nog één en nog één... Ze zijn allemaal wel lekker, maar we maken een keuze en even later rijden we met vijf flessen het terrein af. En het is nog maar de eerste dag in de Chianti. Zo meteen eigenlijk eerst maar eens wat eten om de wijn te absorberen...

Maar nu eerst naar Siena. Volgens meerdere mensen een mooiere stad dan Florence. Parkeren ging in ieder geval een stuk makkelijker. We gaan eigenlijk gelijk op zoek naar het bekendste stukje van de stad: het Piazza del Campo. Het is het grote plein midden in de stad waaraan het stadhuis uit 1342 staat. Het plein loop niet vlak, maar loopt richting het stadhuis naar beneden toe. Om het plein zijn vele terrassen te vinden en niet veel later zijn wij er weer op één te vinden. Dit keer even geen wijn, maar gewoon wat fris. Hoewel wij in lekker korte zomerkleding rondlopen, zijn er veel Italianen in 3-delig pak te vinden. Voor de heren dan tenminste. De dames dragen jurken in de meest verschillende (felle) kleuren en met zo hoog mogelijke hakken. Er zijn dan ook meerdere bruidsparen op het plein te vinden. Als je van aandacht hou, zou ik zeggen trouw hier, naast de ene fotocamera van je eigen fotograaf, word je door nog 100 andere camera's gefotografeerd...

Na Siena wordt het zo zoetjes aan tijd om richting ons nieuwe overnachtingsadres te gaan. Dit keer houden we het simpel. Het is een mooi landhuis midden in de bossen in de buurt van Capolona. Het was even zoeken waar het precies lag, maar rond een uur of zeven komen we er aan. Hoe het er precies uitziet lezen en horen jullie in het verslag van morgen.

We brengen de koffers nog even snel naar de kamer en rijden dan terug in de richting van Arezzo. Na alleen die wijn van vanmiddag hebben we nog steeds niets gegeten, maar honger hebben we des te meer. Op min of meer het eerste terrasje dat we in de stad tegenkomen gaan we zitten en bestellen een lekkere pizza (met nog een wijntje natuurlijk). Het is zaterdagavond en blijkbaar een echte uitgaangsavond in Arezzo. Op het plein om ons heen groeit het aantal jongeren al heel snel. De mannen redelijk casual gekleed, de dames daarintegen flink opgedoft. Alleen de catwalk ontbreekt nog en de modeshow zou zo kunnen beginnen.

Wij eten rustig door, rijden vervolgens terug naar ons overnachtingsadres en nemen er nog een op onze kamer...