Dag 5. Zon, zee en nog meer Italiaans ijs...

Na een redelijk vroeg heerlijk Italiaans/Toscaans ontbijt stappen we de auto in en rijden in de richting van Pisa. Even voor Pisa slaan we af richting het noorden en rijden langzaam richting de kust. Na een klein uurtje houdt de snelweg bij La Spézia op. Wij moeten echter nog een stukje verder richting Porto Venere. Dat kan helaas niet anders dan door de stad met zijn vele stoplichten en drukke verkeer. Zodra we ons er doorheen geworsteld hebben en een keer verkeerd gereden zijn zitten we weer op de juiste weg. Dat is een kleine kronkelige weg door de bergen, maar met telkens een mooi uitzicht op de zee.

Ook al zijn we met vakantie, we moeten een beetje haast maken, want we willen de boot van 11:00 uur naar de dorpjes van Cinque terre halen. Er wordt dringend geadviseerd buiten Porto Venere te parken en dan de gratis bus naar de haven te pakken. Dat advies slaan we maar in de wind, al weten we inmiddels wat parkeren in Italië kan betekenen. Even later rijden we langs de haven en zien een kleine ondergrondse parkeergarage. Het ziet er een beetje uit alsof iemand in zijn vrije tijd een parkeergarage expoliteert. We krijgen aanwijzingen hoe de auto precies moet komen te staan, zodat er zo veel mogelijk auto's in kunnen.

Vijf minuten later staan we al in de haven, precies op de plek waar de veerboten vertrekken. Als we snel zijn kunnen we nog een extra boot die 10:45 uur vertrekt halen. We kopen kaarten voor een volledige hop-on hop-off voor Cinque terre en besluiten om als eerste mee te varen naar het verst weg gelegen dorpje: Monte Rosso (oftewel Rode berg...). Na zo'n vijf kwartier varen en stops bij de dichterbij gelegen plaatsjes komen we in Monte Rosso aan.

We worden door de smalle straatje en de in veel verschillende kleuren geschilderde huisjes direct naar het centrum(pje) getrokken. Overal leuke kleine winkeltjes en restaurantjes. Het ziet er wel naar uit dat er op dit ogenblik meer toeristen in het dorpje rondlopen dan dat er inwoners zijn...

Uit een lange tunnel komt (synthersizer) muziek. De 200 meter lange tunnel loopt naar het andere deel van het dorpje. We lopen de leuk versierde tunnel in, maar zien niet waar de muziek vandaan komt, totdat helemaal aan het einde van de tunnel een man op zijn synthesizer zichtbaar wordt. Hij heeft er zichbaar plezier in, al zal hij nog even door moeten spelen want zijn 'centenbakkie' is nog leeg.

Aan de andere kant van de tunnel waan je je een beetje aan de Riviera. Een mooi strand met in mooie lijnen strandstoelen en parasols. We lopen de Boulevard over in de richting van de terrasjes. Zoals elke dag maken deze 'drukke' dagen ons hongerig en vallen dan ook neer op een terrasje op het strand. Iets kouds drinken en een lekker Italiaans belegd broodje gaan er wel in.

Daarna lopen we weer terug naar het andere deel van het dorpje en gaan nog even op zoek naar ansichtkaarten (dus hou je brievenbus in de gaten). We hebben nog een goed half uur over voordat de boot ons naar het volgende dorp brengt en zoeken dus nog even een terrasje op voor een kop koffie. Helaas gaat de gelateria dit keer aan ons neus voorbij want meer dan één hebben we er niet kunnen vinden (gat in de markt voor Monte Rosso?). En die ene verkocht alleen Italiaans 'fabrieksijs', en dat willen we natuurlijk niet.

Om kwart over twee staan er al meerdere mensen te wachten op de boot en wij sluiten ons er bij aan. De boot is groot genoeg dus iedereen kan makkelijk mee en precies om half drie vaart de boot weg. Op tijd zijn die Italianen wel, maar van de vriendelijkheid moeten ze het hier niet hebben... We hebben een lange rit voor de boeg en het duurt bijna wel tien minuten voordat we er zijn: Vernazza. Vernazza is het enige van de vijf plaatsjes in Cinque terre die een haven heeft. Al kunnen er niet veel meer dan 20 (kleine) bootjes in. Ook hier zijn alle huizen in veel verschillende felle kleuren geschilderd en staan ze tegen elkaar en tegen de berg opgebouwd. Ik denk wel dat ze snel een afspraak moeten maken met de Winterschilder, want er is bijna geen een huis meer bij die er ongebladderd uitziet...

We lopen even heen en weer door de straatjes van Vernazza. We hebben slechts een half uur de tijd voordat we de boot weer moeten hebben naar het volgende dorp. Er stond net al een zeer lange rij wachtende mensen bij de aanlegplaats die ook allemaal mee wilden. Maar ook nu weer gaat gewoon alles weer mee aan boord. Zolang niemand de laadklep laat openstaan komen we prima in Manarola (het volgende dorp) aan. Maar niet voordat we langs Corniglia zijn gevaren. Dit is het enige van de vijf dorpen waar de boot niet stopt, vermoedelijk omdat het boven op de berg ligt en niet beneden aan het water. Toeristen houden blijkbaar niet van te veel klimmen en lopen. Al gaan veel toeristen dat laatste wel doen vanuit Manarola. Want daar begint de Via dell'Amore...

De Via dell'Amore loopt van Manarole naar Riomaggiore en is een wandelpad langs en soms kleine stukjes door de berg, een meter of twee honderd boven zeeniveau. Het is een mooi aangelegd pad met schitterende uitzichten over zee en met mooie bomen en kaktussen langs het pad. Overal langs het pad zie je kleine sloten hangen in de hekken die geliefden daar hebben achtergelaten. Het is een romantisch stukje weg van ongeveer 1 kilomter die je met je geliefde kan lopen, weliswaar samen met een paar honderd toeristen die hetzelfde stukje lopen en waar je € 5,- p.p. voor moet betalen...

Riomaggiore is het laatste dorpje dat we bezoeken en vanwaar we de boot weer terugpakken naar Porto Venere. Rond een uur of zes komen we daar aan. Voordat we in de auto stappen en terugrijden naar ons verblijf pakken we toch nog even een lekker Italiaans ijsje. Iemand bijgehouden op hoeveel stuks we inmiddels zitten? Ik denk dat er nog wel een aantal bij gaan komen...

In de buurt van Capannori gaan we op zoek naar een supermarcado ('winkelcentrum' ). We willen voor de rit van morgen nog even wat proviand inslaan. Het wordt echter nog wat meer dan dat alleen. We zien een aantal lekkere flessen wijn staan, die gaan mee voor thuis, flesje Grappa, ook voor thuis. Flesje Prosecco, die is voor vanavond! Nog wat lekker Italiaans brood en beleg en wij hebben onze maaltijd voor vanavond bij elkaar! En jullie, al lekker aan de zuurkool in Nederland?

Zo gezegd, zo gedaan. Een half uurtje later bereiden wij onze maaltijd op de kamer in Capannori. Nog even genieten van het schitterende uitzicht over de bergen en het dal. Daarna gaan we alvast wat inpakken, want morgen verlaten we deze locatie en rijden dan door naar Zuid Toscane. We hebben daar een leuk 'hotelletje' in de buurt van Capolona (Arezzo) gevonden.

We trekken de fles Prosecco open en genieten nog even van deze vijfde zwoele zomeravond op rij...