Dag 4. History is round the corner...

Na weer een warme nacht breekt de vijde dag alweer aan. We hebben dan wel airco op de kamer, maar ik blijf het veel te warm vinden om lekker door te kunnen slapen. Even de douche onder om wakker te worden van een te korte nacht. We hebben trouwens een hele mooie badkamer met ligbad met douche en een mooie design wastafel. Design radiateur voor de handdoeken, bad- en douchegel op basis van olijfolie uit de regio. Er is maar één klein minpuntje aan de badkamer. En dat is dat hij geschikt is voor mensen die niet verder komen dan 1.70 meter. Dus voor Vivién, Joyce en Mariëlle (Schiphol) geheel geen probleem, maar voor degenen die de 1.70 meter gepaseerd zijn is het bukken. Je staat dus gebukt onder de douche en gebukt voor de wastafel. Het aantal keren dat ik mijn hoofd gestoten heb is te tellen op één, twee, nee, drie handen...

Tot zover het ochtendritueel in Toscane. Na het ontbijt gaan we eerst een uurtje aan het zwembad liggen en wat bijkleuren, daarna stappen we in de auto en pakken we de autostrada in de richting van Pisa! Eindelijk, want de scheve toren staat al een tijdje op mijn ´verlanglijstje´! Pisa is eigenlijk maar een klein stukje verder dan waar we logeren, dus binnen een half uurtje zijn we er al. Voor vandaag laat ik alle verhalen over parkeerperikelen achterwege, maar 1,5 uur na vertrek staat de auto eindelijk één kilometertje verwijderd van het centrum van Pisa. Dus reken maar uit...

Vanuit de parkeergarage, die onder een groot plein ligt, is het bijna in een rechte streep lopen om bij de scheve toren uit te komen. En met een minuut of twintig lopen we het 'Campo dei Miracoli' (veld van de wonderen) op, waar niet alleen de scheve toren staat, maar ook enkele grote musea, het Baptisterium en de Duomo. Het is werkelijk geweldig om hier rond te lopen.

En het is waar, de toren staat echt heel scheef en honderden mensen proberen hem tegen te houden of hem weer recht te duwen. Tenminste voor de foto dan. Het is werkelijk geen gezicht al die mensen in rare houdingen. Maar natuurlijk doen wij er ook aan mee... Er mogen slechts zo´n 40 mensen per half uur de toren op, dat betekent voor ons dat we over een uurtje of drie een keer naar boven zouden mogen. Laat dus maar, want er staat nog veel meer op het verlanglijstje. Wil je weten hoe scheef de toren staat bekijk dan de foto's maar eens...

Maar eerst tijd voor wat drinken en eten. Het is 12 uur geweest dus tijd voor pizza en wijn! Dat moet toch kunnen tijdens de vakantie...

Na deze korte break lopen we terug naar het plein en kopen een kaartje voor het Baptisterium en de Duomo. In tegenstelling tot in Florence is het hier druk, maar niet zo druk dat je werkelijk nergens zonder wachttijden kan bezichtigen. We lopen naar het Baptisterium en kunnen dan ook zonder wachten naar binnen. Het gebouw is (min of meer) rond en heeft een grote koepel. Ook is er de mogelijkheid om via een rondlopende trap in de buitenmuur naar boven te lopen. Op een hoogte van zo'n 20 meter is een rondlopend balkon van waaraf je zicht heb op de doopvont en de mensen beneden. We zijn precies op tijd boven om een kleine demonstratie te krijgen van de geweldige accoustiek in het Baptisterium (zie het filmpje...)

Via een andere trap lopen we weer naar beneden en verlaten het gebouw. Recht er tegenover staat de Duomo. De duomo is grotendeels gebouwd van wit marmer en zijn vele zeer oude schilderijen te zien. Ook zijn er mooie kapellen te zien. Hoe oud deze Duomo ook is, ze gaan ook met hun tijd mee. De kaarsen zijn geen gewone kaarsen meer, maar kaarsen die branden op electriciteit. In plaats van dat je een kaars aansteekt en op een pen prikt, 'prik' je deze electrische kaars op een pin waar stroom op staat. En voila, je heb een brandend kaarsje. Aan het einde van de dag worden de kaarsen teruggelegd en kunnen de volgende dag opnieuw gebruikt worden...

Na de Duomo verlaten we het plein en lopen richting het winkelcentrum van de stad. In de middag zijn de meeste winkels trouwens gesloten en komen we niet veel verder dan etalages kijken. Natuurlijk komen we nog genoeg oude gebouwen en straatjes tegen...

Maar de belangrijkste gebouwen van Pisa hebben we gezien en we gaan door naar de volgende stad: Lucca. Deze ligt om de hoek bij ons logeeradres, dus rijden we een groot deel van de route weer terug. Lucca is een oude vestigingstad. Het hele centrum ligt binnen een hoge stadsmuur. De straten en gebouwen binnen deze stadsmuur staan zéér dicht op elkaar gebouwd. En dan bedoel ik zéér dicht op elkaar gebouwd. Ook is er geen enkele straat recht, waardoor ´verdwalen´ in Lucca zeer gemakkelijk is. Denk je dat je van noord naar zuid loopt, dan kom je uiteindelijk in oost of west uit... Maar van de zeer hulpvaardige dame van ons logeeradres hebben we een kaart van Lucca en veel tips over wat te zien in Lucca gekregen. Waar die kaart gebleven is, geen idee. Gelukkig hadden we nog wel een eigen kaartje. Van de tips hebben we zeker gebruik gemaakt.

Hier was het vinden van een parkeerplaats een fluitje van een cent! Binnen 10 minuten stond de auto in een ondergrondse garage vlak bij de poort in het oosten van de stadsmuur. Allereerst zijn we op zoek gegaan naar het Amfitheater. Die was snel gevonden. Het Amfitheather is een zéér groot rond tot ovaal plein die omgeven wordt door hoge huizen. Tegenwoordig staan er allemaal terrasjes en zitten er vele winkeltjes. Daarna komen we in de lange winkelstraat (Via Fillungo) terecht. Ook al hebben veel bekende (dure) merken hier hun winkel, het lijkt of de tijd er stil heeft gestaan. Alle winkeltjes hebben een klein oppervlak en soms een heel klein oppervlak, met moderne, maar toch ook heel oude uitstraling. Als we weer bij een plein met terrasjes uitkomen is het wel weer tijd voor een lekkere koffie. Doe maar weer een espresso doppio...

De vermoeidheid begint een beetje toe te slaan. Het vele lopen en de warmte (vandaag zo'n 32 graden) beginnen hun tol te eisen. Toch zijn er nog een aantal zaken die ik graag zou willen doen. Ik wil eerst nog naar de Basiliek, die ligt aan de noordkant van de stad. Na even zoeken en hier en daar wat verkeerde straatjes inlopen komen we er uiteindelijk wel. Ik ga alleen de Basiliek in en kom even later weer naar buiten. Een vrouwelijke heilige van een paar eeuwen geleden ligt opgebaard in en glazen kist en op mijn foto ziet ze er nog prima uit, voor haar leeftijd dan weliswaar...

Nu nog even naar de Duomo, deze ligt echter aan de zuidkant van de stad. Dat moet toch redelijk te doen zijn?! Onderweg komen we langs het Palazzo Guinigi. Dit Palazzo heeft een toren van 41 meter hoog en waar bovenop steeneiken groeien. Dat moet je toch nog even meegenomen hebben bij je bezoek aan Lucca! Dus we kopen een kaartje en even later beklimmen we de toren. De eerste 25 meters bestaan uit zigzaggende stennen trappen, van het laatste deel zijn de houten balken en vloeren verwijderd omdat deze niet meer stevig genoeg waren. Ze zijn vervangen door metalen trappen, maar je kan je afvragen of die wel stevig genoeg zijn. Uiteindelijk bereiken we de top van de toren. Vanaf boven heb je een schitterend uitzicht over heel Lucca. Zo van bovenaf valt het best wel mee met alle kleine, smalle, rond lopende straten... Net een doolhof. Als je het van boven bekijkt valt het allemaal wel mee, maar als je er middenin staat, dan is het toch iets lastiger...

O, ja, we waren onderweg naar de Duomo van Lucca. Die hebben we net gezien, dus dat moet geen probleem zijn... Echter na wat omzwervingen komen we slechts 400 meter van de juiste plek bij de stadsmuur uit. Na een aantal Duomo's gezien te hebben valt deze eigenlijk nog een beetje tegen ook. We lopen nog wat heen en weer door de winkelstraatjes en besluiten dan ergens wat te gaan eten. Even later zitten we weer op een terrasje aan de wijn, maar dit keer met een lekkere pasta. Ik hoop dat verbranding van de caloriën een beetje in evenwicht is met de hoeveelheid die er met dit lekkere eten en drinken naar binnenkomt. Maar dat zien we na de vakantie dan wel weer...

Voordat we Lucca verlaten rond 20:00 uur lopen we nog even bij een 'slijterij' naar binnen om alvast het een en ander aan wijn voor thuis (en op de kamer) in te slaan. Dat lukt aardig. De zon is inmiddels al helemaal onder en in het donker rijden we de berg bij Capannori op. Terug op ons logeeradres pakken nog één laatste koffie en vallen niet veel later vermoeid van weer een mooie dag in slaap en dromen over de dag van morgen.

Morgen varen we met de boot langs Cinque Terre en bezoeken we deze vijf dorpjes die op de Wereld Erfgoedlijst staan...