Dag 16. Pompeï

Op de valreep nemen we tijdens ons verblijf hier aan de Amalfikust toch nog een laatste bezienswaardigheid mee: de opgravingen van Pompeï. Om eerlijk te zijn, Pompeï ligt net even buiten de Amalfiekust, in de richting van Napels. Na het ontbijt verlaten we met de auto ons dorpje Praiano. Volgens de navigatie is het slechts 42 kilomter rijden en zijn we er over 44 minuten. Dat is toch prima te doen.

Normaliter is dat prima te doen (in Nederland, misschien zo lang je het niet tijdens de spits doet). Hier gaat dat toch (standaard) weer net even anders. Met al die auto's, scooters, motoren en met name de grote bussen op die smalle bergwegen loopt het allemaal niet zo soepel. Als we een half uur onderweg zijn, geeft de navigatie aan dat het nog 36 minuten duurt voordat we er zijn, met andere woorden: voor hem zijn we in dat half uur wel acht hele minuten opschoten. Dan komen we weer een beetje in de bewoonde wereld, de wegen worden breder. De rest is appeltje eitje. Tenzij ze bedacht hebben om op de enige doorgaande weg om half tien 's ochtends een zebrapad te gaan overschilderen. We hebben een half uur min of meer stil gestaan in een lange warme tunnel van ruim 1 kilomter. Toen we dat eindelijk voorbij waren moesten we nog even door 'de getto' van Pompeï om bij de opgravingen te komen. Het huidige dorpje Pompeï leek zelf wel een opgraving.

Maar ik zal niet verder zeuren, na bijna twee uur rijden waren we op de plaats van bestemming: het oude Pompeï. De auto konden we parkeren op de parkeerplaats van een naast gelegen camping. Als je na het bezoek aan Pompeï bij hun kwam eten dan was het parkeren gratis (anders € 2,50 per uur). Dat zullen we onhouden, maar eerst kaartjes kopen en Pompeï gaan ontdekken.

Voor degenen die Pompeï niet kennen even een kleine geschiedenisles...
In het jaar 79 komt de Vesuvius tot een enorme uitbarsting. Een aantal dorpjes in de directe omgeving van de vulkaan worden, binnen enkele minuten, volledig bedolven onder een zes meter dikke laag lava en as. Ontkomen was er voor de bevolking niet bij, omdat bijna iedereen nog lag te slapen toen het gebeurde. Doordat alles zo snel is gegaan zijn zo'n 2.000 mensen versteend teruggevonden op de plek waar ze waren op het moment toen het gebeurde. Een 'leuk' voorbeeld is de bakker die op dat moment zijn broden aan het bakken was. Zowel de (versteende) bakker als de (versteende) broden zijn teruggevonden. Inmiddels is een groot deel weer opgegraven, maar in het oostelijk deel van de stad, waar met name de rijken woonden, moet nog een groot deel opgegraven worden.

Via de oude Via di marina komen we het terrein op. Wat willen we allemaal zien? Op zich kan je makkelijk een hele dag over het terrein struinen, want het is gewoon een heel dorp dat je kan ontdekken. We willen er wat minder tijd aan besteden en kiezen voor de versnelde route langs de belangrijkste gebouwen. We beginnen met de Basiliek en lopen vervolgens door naar het Forum. Aan het Forum stoden de belangrijkste tempels. In de tempel van Vespasiano liggen nog twee versteende mensen die op het moment van de uitbarsting in de stempel aanwezig waren. Je kan nog goed een deel van hun schedel, handen en voeten zieten. Bij één zie je ook nog zijn volledige gebit (zie de foto's...)

Dan is het eerst even 'koffietijd'. Prima geregeld daar op het Forum. En nog een van de lekkerste tot nu toe. Daarna weer snel verder. We lopen met twee grote groepen mee de Thermen binnen. De plafonds en muren zijn daar redelijk goed bewaard gebleven, evenals een grote schaal waar het water voor het wassen in stond. Het plafond werd 'gedragen' door tientallen beelden van mannen.

Na de thermen lopen we door het de Casa del Fauno en de Casa dei Vetti. Hier zijn zeer mooie mozaïeken bewaard gebleven, o.a. een mozaïek van vier bij twee meter van een veldslag van Alexander de Grote. Hij is gemaakt van kleine steentjes van zo'n één bij één centimer, dus reken maar uit hoeveel dat er in totaal zijn...

We slaan vervolgens de Via del Vesuvio in. Deze weg loopt regelrecht naar de Vesuvius. Of in het geval van 79 na Christus liep de weg regelrecht van de Vesuvius naar Pompeï. Daar vinden we onder andere de bakkerij met de versteende broden. Daarna lopen we terug naar de Via Dell'abbondanza, daar begint de wijk met de huizen van de rijkere bewoners van Pompeï. Van deze week is dus wel meer over gebleven, maar ligt ook voor een groot deel nog onder de lava.

We lopen door naar het uiteinde van dit deel van de wijk, daar staat het Palestra Grande (helaas gesloten), maar daarnaast het Amfitheater. Hier mogen we wel in. Hij is vergelijkbaar met het Colleseum in Rome, maar wel een stukje kleiner. En in tegenstelling tot het Colesseum mogen we alleen 'de ring' in en niet het gedeelte waar de toeschouwers zaten. Laat de leeuwen maar komen...

Pompeï is redelijk goed verdeeld in bijna rechte straten die loodrecht op elkaar staan. Om ieder blok lopen de hoofdstraten die uiteindelijk in twee hoofdstraten uitkomen. De straten hebben trouwens allemaal een (hoge) stoep. De weg waar de karren over heen reden lag zo'n 25 centimeter lager dan de stoep. Op meerdere plaatsen in de straat was er al een 'zebrapad' waar de voetgangers konden oversteken zonder van de stoep naar beneden te hoeven stappen, omdat de 'zebrastrepen' op dezelfde hoogte lagen als de stoepen (zie foto's...). Je moest in die tijd dus geen verlaagde kar hebben, want dan kwam je de 'zebrapaden' niet over...

Het gaat al weer aardig richting lunchpauze als we het laatste deel dat we nog willen zien in lopen. Eerst komen we langs de Tempel van Isis. Er is niet zo heel veel meer van over maar aan de tekeningen die er hangen te zien, van hoe het er moet hebben uitgezien, moet het er indrukwekkend hebben uitgezien. Hetzelfde geldt voor de rest van Pompeï trouwens.

Na de tempel van Isis komen we in het Grote Theater. Deze is voor een deel gerecontrueerd en wordt tegenwoordig weer gebruikt voor voorstellingen. Lijkt me helemaal geweldig op deze lokatie. Gelijk ernaast ligt nog het kleine theater (die overigens niet zo heel klein is). Deze bevindt zich min of meer nog in de staat zoals hij teruggevonden is.

Als allerlaatste bezoeken we nog de kazerne van de Gladiatoren. Ook hier hielden ze natuurlijk van gevechten en van bloed. Om een groot rechthoekig terrein, waar geoefend kon worden, stonden allemaal kleine kamers (twee bij twee?) waar de gladiatoren gevangen werden gehouden totdat ze het slachtveld op moesten.

We lopen daarna terug naar de uitgang en vervolgens richting het parkeerterrein. Als echte Nederlanders gaan we wat eten bij het restaurant van wie de parkeerplaats is. Dat bespaart toch weer de parkeerkosten uit, al bestellen we vervolgens wel gelijk de duurdere gerechten...

We maken ons vervolgens op voor een 'lange' reis naar Praiano, maar het blijkt dat het verven van het zebrapad inmiddels klaar is en dat er veel minder verkeer is op de bergweg, waardoor wij nu in vijf kwartier terug zijn bij ons hotel. Hopelijk gaat het morgen ook weer zo als we weer dezelfde weg nemen richting Napels, maar dan doorrijden naar Assisi.

Napels zelf gaan we dus niet zien, dus het sterven moet ook nog maar even wachten...