Dag 15. Costeria Amalfitana

We hadden gehoopt dat ons hotel in Praiano garant zou staan voor uitslapen. Helaas! Zou bijna zeggen dat het tegendeel waar is. De klokken van de kerk die hier even verderop staat laten maar al te graag weten hoe laat het is, want ELK kwartier (24 uur per dag) luiden ze de klokken. 05:45 ('s nacht dus) wordt aangeduid door vijf keer de wat kleinere klok te luiden en drie keer de wat grote klok te luiden. Voor ons dus nog helemaal geen tijd om aan te laten geven, hier hoor je acht slagen.

Tussen het slaan van de klokken door hebben we goed geslapen hoor, totdat we vanmorgen om half acht ontdekten dat het hotel (letterlijk) naast een school met schoolplein staat. Om acht uur beginnen de lessen dus voor die tijd komt alles bij ons langs en speelt op het schoolplein (met het nodige lawaai). Als je dan denkt dat het vanaf acht uur, als de lessen beginnen, stil is, dan heb je het mis. Want de gymlessen, die zo'n beetje de hele dag gegeven worden, worden gedaan op het... … juist, schoolplein.

Vannacht werden we trouwens ook zo nu en dan nog eens gewekt door de harde regenbuien die overtrokken. Hier zijn ze er blij mee, want de laatste drie maanden had het bijna niet geregend. Wij wilden juist vandaag rustig op een strandbedje in de zon relaxen. Het zag er echter niet naar uit dat dat zou gaan gebeuren...

Dan maar ontbijten. Hopelijk is dat dan wél goed. En gelukkig, het ontbijt was goed. Genoeg keuze, verse broodjes, vers beleg, fruit, yoghurt, (eindelijk weer) eieren, koffie, thee en meer. Dus dat maakte wel weer wat goed. Na het ontbijt zijn we teruggegaan naar de kamer. En zon kwam wat flauwtjes door de wolken. Dan maar wat lezen op ons balkonnetje met uitzicht op zee. En langzaam, maar zeker, kwam de zon steeds beter door en konden we zelfs nog even onderuit bakken in de zon.

Tot een uur of één, toen begon onze maag weer een beetje te knorren, toen zijn we in de auto gestapt en via de kustweg (een andere is er trouwens niet) in de richting van Amalfi gereden. Best wel drukke en best wel smalle, steile wegen, maar met weer een beetje aanpassen aan de Italiaanse rijstijl en je komt er vanzelf. In Amalfi zijn we op zoek gegaan naar een parkeerplaats. Zeker in deze plaatsjes zijn deze wat moeilijk te vinden, maar uiteindelijk stonden we midden in de haven, beter gezegd op een parkeerplaats naast de haven. Beter kon bijna niet, wel natuurlijk tegen (bijna) Amsterdamse parkeertariefen.

Vanuit de haven zijn we naar het centrum van het dorpje gelopen en zijn gelijk op zoek gegaan naar een leuk terrasje. En die waren er genoeg. We vonden een leuke pizzeria die ook nog een wijnbar had. Wat wil je nog meer? Prima combi dacht ik zo. Het eten (en de wijn) was prima, maar ook hier was de vriedenlijkheid ver te zoeken. Blijkbaar hebben die Italianen in Zuid Italië vriendelijkheid niet bij hun geboorte meegekregen.

Na de lunch lopen we verder het centrum in en komen uit bij de Duomo. Hij ziet er van de voorkant weer schitterend uit en nodigt uit tot een bezoek. Je moet er wel een flink hoge trap voor beklimmen. De oudste delen van de Duomo stammen al uit de 9de eeuw. De 'rondleiding' begint in de tuin die naast de kerk gelegen is. Aan de bogen in de binnentuin is de invloed van de Moren goed te zien. Na de tuin komen we in een kleinere kerk die naast de Duomo staat. Deze kerk is nu een expositieruimte. Hier zijn veel oude schilderingen op de muren terug te vinden, deels door de ouderdom vergaan en deels vernield door latere overheersers.

Na een bezoek aan de kerk gaan de we crypte onder de kerk en Duomo in. De crypte is werkelijk schitterend met veel mooie schilderingen, beelden, met goud ingelegde plafonds en een altaar met daaronder relikwiën in een gesloten kist. We verlaten aan de andere kant de crypte en komen nu in de Duomo terecht. Ook deze is weer met marmer en goud aangekleed. Ook staan er meerdere bijzondere beelden, waaronder die van na de kruiziging van Jezus. Bekijk de foto's maar...

Via de voorkant verlaten we de Duomo weer, lopen de hoge trap weer af en gaan in de richting van de auto. Met wat hindernissen rijden we Amalfi uit en rijden nog een stuk verder de weg langs de Amalfiekust af en keren verolgens weer om. Zoals ik al zei, er is maar één weg dus er zit niets anders op dan dezelfde weg terug te nemen. Toch besluiten we terug in Amalfi, de weg de bergen in te nemen. De weg naar Ravello. Een klein dorpje dat boven op de berg ligt bij Amalfi. Het is maar vijf kilometer. Maar om daar te komen heb je 'iets' meer tijd nodig dan dat je normaal over vijf kilomter doet. De weg was weer flink slingerend en stijl. Ook was het op sommige stukken weg niet mogelijk om tegemoed komend verkeer te passeren. Dus soms even wachten of een klein stukje achteruit.

Maar het loont de moete, want in Ravello parkeren we (gemakkelijk) de auto en hebben direct al een schitterend uitzicht over de omliggende bergen en de zee. Dus al die moete met naar boven rijden was niet voor niets, al moeten we straks ook nog terug. Eerst maar even het dorpje verkennen en een terrasje pakken. We hebben weer trek in koffie. Er vliegen en zitten aardig wat duiven op en rond het terras. Die hun kans schoon zien als een groep Fransen opstaan en nog wat op tafel aan eten achter laten. De duiven vallen met een stuk of 15 aan en vervolgens vliegen de kopjes en schoteltjes stuk over de vloer. De (sullige) ober kan niet veel meer doen dan de bezem er bij pakken en stopt ook maar gelijk een sigaretje in z'n mond. Afrekenen doet hij ondertussen ook nog.

Terug naar de auto, terug naar Praiano. Zo gezegd, niet zo gedaan. Want over die 15 kilomter doen we zo'n 40 minuten. Maar de weg en uitzicht zijn schitterend. Al blijven mijn ogen voor op de weg gericht. Ik wil de auto nog een beetje heel inruilen aan het einde van het jaar...

Terug in het hotel nemen we nog maar eens een wijntje (of twee) op de kamer. Dat wordt na de vakantie flink afkicken met al dat drinken (en eten). Rond half acht lopen we de berg af naar het centrum van Praiano op zoek naar een leuk restaurant. We vinden er zeer vele, maar we kiezen een goed restaurant dat bij een hotel hoort. Vanaf het terras heb je een mooi zicht over de baai en de ondergaande zon. Helaas wel met enige regenspetters, maar daar blijft het dan ook gelukkig bij. Het eten is er prima. Dit keer dachten we er maar eens geen wijn bij te nemen, want we hebben er beiden al drie op vandaag. Krijgen we een (gratis) glas prosecco bij het eten. 'Schreeuwen' we zo hard om drank? Na het eten en ook nog een prima dessert lopen we weer terug naar ons hotel. Nu helaas in het donker de berg weer op. Maar de klim valt mee.

Niet te laat naar bed vanavond, want wie weet hoe laat we morgen gewekt worden?
Bovendien willen we morgen naar Pompeï, dus dat wordt wel weer een actief dagje...