Dag 14. Via Via Appia Antica é via Ostia Antica...

Na 5 (korte) nachten in Rome, vertrekken we in de richting van de Amalfikust. Maar niet voordat we nog twee bezienswaardigheden even buiten Rome hebben gezien. Allereerst rijden we, nog net niet dwars door het centrum van de stad, in de richting van de 'Via Appia Antica'. Dit is de allereerste weg die naar Rome werd aangelegd. Het eerste deel van de weg is aangelgd in 312 voor Christuws door Appius Claudius Caecus.

Zoals met veel bezienswaardigeheden in Rome worden ze zo'n beetje aanmalig aangegeven door een bordje en vervolgens moet je het zelf maar zien te vinden. Zo ook hier. Met de navigatie ingesteld op de Via Appia zou je er toch moeten komen. Maar ook vandaag bracht die ons weer over de meest kleine en vreemde wegen. Maar uiteindelijk waren we er. Tenminste ergens op een zijweg in het midden van de Via Appia, voor een hek die met camera's en sensoren was beveiligd. Hier moesten we toch waarschijnlijk niet zijn. Na nog wat omzwervingen vonden we het begin van de Via Appia...

Een groot deel van de Via Appia is inmiddels aangepast aan de huidige tijd, want ruim 2.000 jaar geleden werd de weg nog aangelegd met grote stenen op dezelfde manier als bij ons de wegen met kinderkopjes zijn aangelegd. Alleen hier waren het dus 'kinderen' met een waterhoofd. Er is nog een klein deel van de Via Appia in de oorspronkelijke staat. Daarnaast zijn er veel oude gebouwen te bekijken, tenminste wat er van over is. O.a. een fort en de Quo Vadis-kerk, waar volgens de overlevering Petrus en Christus elkaar ontmoet zouden hebben in 56 na Christus.

Na een bliksembezoek aan deze oude weg, rijden we door in de richting van de kust. We gaan nog de oude plaats Ostia Antica bekijken. Vanaf even voor de jaartelling tot in de 5de eeuw na Christus was deze plaats een druk handelscentrum en de belangrijkste haven van Rome. Maar na het uitbreken van malaria raakte de stad in verval. Wat er nu nog van over is gebleven zijn voornamelijk de onderste delen van de verschillende gebouwen in de stad. Woningen, tempels, marktplaatsen, een fort en een amfitheater. Er loopt door het langrekte dorp van zo'n twee kilometer lengte één hoofdweg, de Decumanus Maximus. Hieraan lagen alle belangrijke gebouwen van het dorp. Erg leuk was de bar van de stad, waar nog de echte bar staat, zoals we die van huidige bar's en kroegen kennen. Helaas gaan drank op voorraad op deze warme dag.

We bezoeken dus maar het enige restaurant dat in Osta Antica aanwezig is en nemen een lekkere (wat koude en wat kleine) pasta ovenschotel. Daarna lopen we weer via de hoofdweg terug richting de auto. We hebben er zo'n drie uur rondgelopen, maar om alles te zien zou je er een dag kunnen rondlopen. Als je in de buurt bent: doen!

We hebben nog een rit van zo'n 3,5 uur voor de boeg, voordat we bij de Amalfikust zijn. Eerst terug richting de ringweg van Rome, vervolgens de tolweg naar Napels en dan nog via slingrende bergweggetjes naar Praiano, onze eindbestemming voor vandaag. De autostrado verloopt zeer voorspoedig, maar eindigt even voor Napels. Dan worden de wegen wat smaller en slechter. Al wordt aan het verbeteren van de wegen (hard?) gewerkt, voor nu betekent het nog wat meer opondhoud. De eerste aanblik van Napels is niet echt heel bijzonder, zeer veel industrie en het huisafval ligt zelfs tot op de snelweg en in de verschillende tunnels die we doorrijden. Berlusconi is zijn belofte van het oplossen van het afvalprobleem in Napels nog niet (geheel) nagekomen, maar ja die had het te druk met andere zaken...

Als we een lange tunnel uitrijden zien we links naast ons de Vesuvius liggen. Een donkere hoge zwarte berg met de bekende ontbrekende top. Hij is nog actief, dus als we geluk hebben krijgen we nog wat 'vuurwerk' te zien. Wij blijven echter op veilige afstand en rijden nog wat (lange) tunnels door en komen uiteindelijk uit bij de Costiera Amalfitana (de Amalfikust). We hoeven nog maar een kilometer of 35, te slingeren, dalen, stijgen, op smalle bergweggetjes, waar trouwens ook nog zeer veel bussen rijden. Wij worden opgehouden door een bus van Peter L. reizen uit Nederland. Een tip: ga niet met Peter L. op vakantie. Daar kan ik nog genoeg over vertellen, maar dat is een ander verhaal...

Na een uurtje rijden we we ons dorpje aan de Amalfikust binnen: Praiano. Ook hier is het weer even wat zoeken naar de jusite weg, maar even later parkeer ik de auto bij het hotel, dat eigenlijk best wel hoog op de berg is gelegen. Dat wordt een eind lopen naar het strand morgen en overmorgen.

We checken in. Het personeel is behulpzaam, maar van een glimlach hebben ze nog nooit gehoord. Misschien moeten ze ook eens een 'AKO training SMEG' doen? De kamer is wel oké, zeker beter dan in Rome, maar haalt het nog niet bij de twee ervoor. De eetzaal, waar ook het ontbijt wordt gehouden, ziet er wel weer oké uit. Maar dat merken we morgenochtend wel. Nu eerst maar opzoek naar een restaurant. We pakken onze auto weer en rijden de berg af, richting het 'centrum' van Praiano. Daar zitten wel genoeg restaurantjes, maar is geen parkeerplaats. En de parkeerplaatsen die er zijn, staan al vol. De enige weg is parkeren op de bergweg richting ons hotel. Dan zoeken we daar wel een plekje en voordat we het weten zijn we alweer bijna bij het hotel. Niet echt handig dus.

Dan pakken we maar de weg richting Amalfi, dat een kilometer of vijf verderop ligt. We rijden langs een leuk hotel, met restaurant. Stoppen! Keren! Even later zitten we (als eerste) op een terrasje met een schitterend uitzicht over de Middellandse Zee.

Lekker eten , lekker wijntje, dit is weer het echte leven...