Dag 3. Catacomben, Maagden en Italiaans ijs...

Het is nog donker op de kamer als ik wakker wordt. Ik stap het bed uit en open de houten luiken die voor het kamerraam zitten. De kamer wordt gevuld met het licht van buiten. Vanuit het raam heb je een schitterend uitzicht over het langgerekte dal, met op de voorgrond de oude fattoria's die soms enkele honderden jaren oud zijn, de vele olijfbomen die op lange rijen op de berghellingen staan, de wijnranken met de volle druiven die bijna rijp genoeg zijn om geplukt te worden en natuurlijk de mooie, dunne, hoge cipressen, die sierlijk langs de slingerende wegen staan. Het hele dal baadt al in het zonlicht, de helling van de berg waarop wij zitten begint langzaam door het zonlicht overschaduwd te worden. Als dat niet goed wakker worden is...

Na weer een heerlijk Italiaans onbijt buiten op het terras pakken we onze spullen voor de trip naar Florence bij elkaar. Het duurt even voordat de navigatie is ingesteld, want met zoeken naar de plaats Florence komen we niet verder. Na een minuut of wat kom ik met het idee om Firenze in te toetsen en dan hebben we een route te pakken. We rijden via een kortere route dan gisteren de berg weer af en nemen weer de tolweg. We moeten een kilometer of 70 terug. Een uurtje later rijden we Florence binnen.

Net zoals in Verona is het weer even, zeg maar: heel lang zoeken naar een geschikte parkeergarage die niet al te ver van het centrum af ligt. Met enige moeite, heen en weer rijden, keren, links, rechts, wachten voor rode stoplichten, parkeer ik de auto in een garage. Slechts een kleine kilometer van het centrum...

Het is even zoeken waar we ons op de plattegrond bevinden en waar de garage precies staat, maar het blijkt dat we precies van rechts de plattegrond binnen komen lopen. Altijd handig om te weten waar de auto staat en waar deze terug gevonden kan worden. We hebben een leuke route door het centrum langs alle belangrijke gebouwen uitgestippelt. Oké, dat heeft de Capitoolgids voor ons gedaan.

Het eerste wat we op de route tegenkomen is de Duomo van Florence. Hoewel het gebouw werkelijk enorm is, lijkt hij te 'verdwijnen' in de zéér grote getalen mensen die aan alle kanten staan te wachten om hem te bezichtigen. Zowel voor de ingang van de Duomo zelf als voor de ingang van de toren, vanwaar je een schitterend uitzicht over Florence moet hebben, staan lange, hele lange rijen mensen te wachten. Ik mis de bordjes met: vanaf hier nog twee uur wachten. Maar ik denk dat de wachttijden in de Efteling minder lang zijn. Een bezoek aan de Duomo slaan we maar over, maar lopen er in een rondje omheen. Vervolgens slaan we een smal straatje in en pakken even een terrasje. Met deze warmte, 34 graden, moet je genoeg drinken. Helaas nog iets te vroeg voor de wijn...

Op naar de Galleria dell'Accademia. Daar staat, naast zeer vele andere beelden David van Michelangelo. Het was even zoeken, want we stonden in eerste instantie aan de achterkant van het gebouw. Blijkbaar ben ik nog niet zo beroemd dat ik via de achter ingang naar binnen mag. Aan de voorkant mocht ik wel naar binnen, ik hoefde alleen maar even achter in de rij aan te sluiten. Laten we zeggen, nu een kaartje kopen, dan mag je over 1,5 uur naar binnen. Sorry Michelangelo, ik wil nog zoveel zien in Florence, dus sla ik David en zijn vriendjes maar even over. Inmiddels lusten we wel wat en kopen net zoals de locals wat goed belegde broodjes bij een winkeltje en werken die tegenover de Galleria dell'Accademia naar binnen.

We gaan weer verder op de plattegrond. In elke straat die we inslaan staat wel een of ander indrukwekkend gebouw, vele mooie woningen, maar ook in bijna elke straat staat wel een kerk. Uitslapen in Florence is er op zondagochtend niet bij. We komen aan bij de San Lorenzo. Hier gingen de Medici naar de kerk. Zij hebben enkele honderden jaren geleden Florence op de kaart gezet. Ze hebben in en onder de kerk een eigen kapel. We kopen een kaartje en brengen een bezoek aan de San Lorenzo. Helaas is binnen foto's maken niet toegestaan, maar in de kerk zijn genoeg leuke dingen te zien: een fresco van de marteldood van San Lorenzo, de grafkamers van zes groothertogen en het mausoleum van de Medici. Precies voor het altaar zitten vier roosters waarin water lijkt te staan, maar wat het precies is kunnen we niet zien.

Met hetzelfde kaartje kunnen we ook nog de catacomben van de kerk bezoeken. Na even navragen blijken de catacomben aan de 'achterkant' te zitten. Dus wij naar buiten en lopen om de kerk heen naar de achterkant. Om de kapel van de Medici staan een groot hek. Renovatie, net zoals aan bijna elk gebouw in Florence...

Hier moeten we dus niet zijn, aan de zijkant hebben we wel een deur gezien, misschien was dit het wel? Terug naar de zijkant. Als we daar naar binnen gaan staan we weer in de kerk. Hier moeten we niet zijn, tenzij we een willen bidden... Toch maar weer terug naar buiten, of misschien een schietgebedje voor het vinden voor de ingang?! Wij weer terug naar de achterkant, want daar moesten we toch echt zijn. Dan maar wat verder doorlopen. Nu komen we bij een museum van de Medici uit. Weer maar even vragen. Nee, hier moet je niet zijn, aan de andere kant. Nu maar weer terug naar de voorkant van de kerk. En wat blijkt, de ingang van de catacomben is via de ingang van de tuin, die gelijk naast de ingang van de kerk zit. Daar waar we een klein uurtje geleden de San Lorenzo binnen gingen...

Heel groot zijn de catacomben niet, maar het graf van Cosimo de Oudere, de grondlegger van de Medicidynastie, is wel heel bijzonder. Zijn graf zit namelijk verwerkt in een zeer brede pilaar die het altaar van de San Lorenzo draagt. Die vier roosters in de kerk zijn de 'lichtgaten' aan vier kanten van de pilaar.

We verlaten de catacomben van de San Lorenzo en lopen in een grote boog langs allerlei kerken en gebouwen totdat we bij de Arno aankomen. In de verte zien we hem al liggen: de Ponte Vecchio. Of letterlijk vertaald: oude brug. Dat klopt ook, want de brug is gebouwd in 1345. En om eerlijk te zijn, zo ziet hij er ook uit. Hij mag nodig eens opgeknapt worden. In de winkeltjes op de brug heb je trouwens de keuze uit sieraden, sieraden of sieraden. We laten de brug voor wat hij is en lopen terug richting het centrum.

Daar komen we pas een interessante winkel tegen: de ijssalon met ECHT Italiaans schepijs. We doen beiden een ijsje met maar twee bolletjes, maar dat blijkt meer dan voldoende te zijn, want één bolletje komt overeen met zo'n drie bolletjes in Nederland. Na deze hele (heerlijke) 'maaltijd' lopen we door naar het Piazza della Signoria. Dit plein is een grote beeldengalerij. Preuts waren ze in de renaissance zeker niet, want niet één beeld heeft een jasje aan. Maar vandaag is het vooral een moie dag voor de vrouwen... De topstukken die er staan zijn o.a. die van de 'Roof van de Sabijnse maagden' uit 1583, 'Persus met het hoofd van Medusa' uit 1554, de 'Neptunusfontein' uit 1575 en natuurlijk David van Michelangelo uit 1504. Oké, ik zal eerlijk zijn, het zijn bijna allemaal kopieën, want de echte beelden zijn overgebracht naar verschillende musea. Maar eens, lang geleden stonden de echte op deze plek...

We lopen door het Palazzo Vecchio heen naar de andere kant van het plein en vervolgens terug richting de auto. In een 'Bila' slaan we nog even eten en drinken (water en wijn) in voor de avond. Rond een uur of vijf waren we terug in ons verblijf boven op de berg bij Capannori. Nog net even tijd genoeg om de laatste zonnestralen op een ligbed naast het zwembad op te vangen.

Zodra de zon langzaam achter de horizon verdwijnt gaan we terug naar de kamer. Tijd om even wat te lezen, een verslag te schrijven en de foto's van vandaag te bekijken. Natuurlijk doen we dat met één glas (of twee) lokaal rood wijntje erbij.

Saluti!