Dag 2. Via Verona...

Na een wat onrustige nacht is het rond zeven uur tijd om op te staan. Elke keer als je je omdraait in dit houten bed kraakte het aan alle kanten, niet alleen het bed was van hout ook de kastjes die aan het bed zitten zijn van hout, de wand is van hout, de vloer is van hout, eigenlijk is het hele hotel van hout... Hopelijk heb ik niet het hele dorp wakker gemaakt als ik me omdraaide vannacht.

Echt wakker ben ik eigenlijk nog niet als ik onder de douche stap, maar er staat nog een lange rit op het programma van vandaag. De straal van de douche is krachtig en warm. Helemaal goed om even snel wakker te worden. Alleen de douche cabine is niet zo heel groot. De ruimte komt overeen met het 'kantoor' van Mariëlle in Lounge 3 News & Books. Voor de outsiders: dat is ongeveer 50 bij 50 centimeter. Dus gewoon niet al te veel bewegen en het water zijn werk laten doen. En natuurlijk ook de shampoo van Elvive voor mannen met grijs en dunner wordend haar. Niet dat ik daar last van heb natuurlijk...

Net op het moment dat ik mijn haar wil uitspoelen raak ik door de krappe ruimte in de douche de kraan aan die daardoor op alleen warm water schiet en ik vervolgens onder een straal van zo'n 80 graden sta. Ook al was het geen 100 graden, ik had mijn kookpunt bereikt. Hoe was het ook al weer? Eerst water, de rest komt later... Gelukkig had ik het koelwater bij de hand. Op koud die handel en rusig verder douchen. Even later stap ik onder de douche uit met twee lichte rode plekken...

Op naar het ontbijt. Niet dat ik daar veel van verwacht aangezien de 'man in lederhoose' gisteren zei dat ze niet heel veel meer in huis hebben. Maar het tegendeel blijkt waar: Eén tafel met allelei broodjes: ik ga natuurlijk voor de enige echte kaiserbroodjes. Eén tafel vol met allerlei beleg: hier ga ik voor de heerlijke lokale vleeswarenwaren. Volgens mij een zwijn dat hier verderop in het bos geschoten is en natuurlijk het roerei! Die laatste tafel met vers fruit komt later wel. Na ongeveer twee keer zoveel als normaal te hebben gegeten is het tijd om de auto weer in te laden en op weg te gaan.

Zo gezegd, zo gedaan: Nog geen 15 minuten later verlaten we Miedens en keer ik de auto de Brennerpas weer op. Niet nadat ik eerst een tolpoortje onderdoor rij. Iets wat vandaag nog vele keren zou gebeuren. Het is vanmorgen nog enigszins fris, een graadje of veertien. Ik vermoed dat het in Nederland een soortgelijke temperatuur is (hoger hoop ik in ieder geval niet). Het is echt lang geleden, zeg maar toen ik nog jong was, dat ik over de Brennerpas gereden ben. Maar het echt een heel mooie route over een door de bergen, over vele hoge bruggen. De toppen van de bergen staan net in het zonlicht en er hangen wat mistvlagen rond de bergen. Het belooft een mooie dag te worden, al duikt de temperatuur terug naar zo'n tien graden. Maar dat zal in de loop van de dag vast nog wel goedkomen...

Met een snelheid tussen de 90 en 120 scheuren we over de Brennerpas, zeg maar: met de vlam in de pijp. Ik wil natuurlijk niet onderdoen voor de locals die hier soms als gekken rijden. Maar voordat jullie je zorgen gaan maken, ik maak het niet al te gek en gedraag me zoals altijd als een braaf autorijder. Bovendien ben ik goed verzekerd... Nog geen uur na vertrek uit het hotel in Oostenrijk wordt de grens met Italië gepasseerd. De zon brandt zich lekker door de sluierbewolking heen en de temperatuur begint langzaam op te lopen. Was het zo even nog slechts tien graden, nu staat er 'al' 16 op de thermometer. 17, 18, 19...

25, 26, 27... Vandaag hoeft er maar iets meer dan 500 kilometer gereden te worden en alles gaat voorspoedig. Verona staat eigenlijk niet op het programma, maar wordt op het moment van langsrijden wel nog even toegevoegd. Na het tolpoortje is het 'gewoon' de bordjes 'P' volgen. Alleen met het rijgedrag van de Italianen is de bordjes met een 'P' volgen geen appeltje-eitje. Zeker niet als de bordjes net voor de kruising staan. Sta je links, moet je rechtsaf, sta je rechts dan moet je linksaf. Volg je eerst die ene parkeergarage, volg je ineens weer een ander. Maar na een klein half uurtje staat de auto geparkeerd in een garage vlak naast de rivier die door de stad stroomt. 32, 33, 34!

Vanaf de brug over de rivier heb je een schitterend uitzicht over de vele mooie gebouwen die in en net buiten de stad staan. Na de brug lopen we in de richting van de arena. Het ziet er naar uit dat we niet de enige in de stad zijn. Zeer grote groepen en lange rijen staan voor de ingang van de arena. Zoveel tijd is er nou ook weer niet over. Wat dacht je van een lekkere Italiaanse koffie en broodje op een terrasje aan de rand van het plein met uitzicht op de arena? De eerste espresso doppio van deze vakantie is een feit. Hopelijk zullen er nog vele volgen. Op zoek naar de volgende bezienswaardigheden van de stad.

Even verderop staat de Castelvecchio. Dit kasteel is gebouwd tussen 1355 en 1375. Het is een langgerekt kasteel met twee ingangen met de ophaalbrug er nog voor. De andere kant grenst aan de rivier, maar is tegenwoordig verbonden met een brug met de overkant. In dit geval is tegenwoordig volgens mij ook al weer een paar honderd jaar. De huidige bewoners van het kasteel zijn voornamelijk van het duiven-ras...

Terug naar de straat met de meeste bezienswaardigheden. Halverwege de straat staat een grote poort uit ongeveer 50 voor Chr. De poort is echter geen gewone poort, maar het was de ingang van een grote gebouw, maar daar is geheel niets van over. Wel staan er teksten boven de poort geschreven met die hele oude Romeinse letters (net zoals in de strips van Asterix & Obelix).

Aan het einde van de straat staat de Sant'Anastasia uit 1290. Binnen zijn zeer oude fresco's uit de 15de eeuw te zien. Ook staan er twee grote wijwatervaten die gedragen worden door gebochelden (quasimodo?). Ook is er nog een fresco van Sint Joris en de prinses te zien. Niet dat ik het gezien heb, want ik ben niet naar binnen geweest. Maar het is natuurlijk leuk om te weten dat je het daar kan vinden. In de kerk die ernaast gelegen is ben ik wel geweest. Deze is geheel gratis, maar daar is de inrichting dan ook naar: leeg!

Voordat we terugkeren naar de auto is er nog wel de indrukwekkende Duomo van Verona. Met de bouw werd al in 1139 bgonnen. De restauratie is zo te zien nog niet zo heel lang geleden achter de rug, want hij ziet er nagenoeg 'nieuw' uit.

Na een snel rondje Verona stappen we weer in de auto en rijden we de tolweg weer op voor het laatste stukje snelweg richting Capanorri. Eén ding is zeker: Verona is een schitterende stad die je zeker niet in drie uur moet proberen te zien. We'll be back!

De 'Mio' geeft aan dat het nog een uurtje rijden is. En net zoals op Tenerife, 'bedenkt' dat apparaat aan het einde van een reis een leuke binnendoor route. Een kilometer of 15 vóór de eindbestemming moet ik de tolweg verlaten en wordt ik door kleine dorpjes gestuurd, dwars door de wijn- en olijvengaarden, langs mooie villa's die met grote muren eromheen tegen de berg op zijn gebouwd. De weg wordt steeds smaller, steiler en kronkeliger.

Maar de mio heeft me nog nooit in de steek gelaten. Ook vandaag niet. Om kwart voor vijf parkeer ik de auto naast 'Tenutta San Pietro (****)', onze luxe verblijf voor de komende vijf dagen. Het is een mooi gerestaureerd gebouw, met mooie ingerichte ruimtes, restaurant, terrassen en een zwembad. Dat laatste heeft op dat moment mijn grootste interesse. Hoe snel kan ik de koffers op de kamer krijgen, mijn zwembroek aantrekken en een duik in het zwembad nemen?

Uiteindelijk duurt het ietswat langer dan gehoopt. De kamer is namelijk helemaal boven in het huis, wat eigenlijk helemaal goed is, maar voor de verdieping is er geen lift (alle andere [2] verdiepingen wel). Het sjouwen met de koffers en tassen duurt dus wat langer dan gehoopt. Maar een half uurtje later lig ik in het water en even later in de nog heerlijk warme zon. Ik wil natuurlijk wel bruin (lees: heel bruin) terugkeren naar Nederland.

De avond word afgesloten met een heerlijk diner op het terras, met de ondergaande zon ver achter de bergen aan de overkant van het dal. Vanaf het terras heb je een schitterend uitzicht over het grote dal, waar langzaam overal de lampen aangaan. Na een half uur is de zon onder en is het dal schittend verlicht. De eerste zwoele avond van deze vakantie is een feit. Om eerlijk te zijn: de eerste zwoele avond van 2011 is een feit...