Dag 21 (13 oktober)

Met de bus en boot van Savannakhet naar Don Daeng eiland

Vandaag (weer) een leuke en interessante dag voor de boeg. Voor de verandering vertrekken we eens een keer niet om acht uur, maar om half acht. Dit om op tijd te zijn voor de bezichtiging van de Wat Phu (maar daarvoor straks meer). De hele ochtend en het begin van de middag zitten we in de bus. Dit keer over redelijk vlak gebied. Rond een uur of tien maken we even een koffiestop in een klein dorpje, maar 20 minuten later zitten we alweer in de bus.

Even voor het middaguur komen we in Paksé aan. Voor nu is deze stad een tussenstop, maar over twee dagen komen we hier weer terug en overnachten we hier. En we overnachten dan ook nog eens in de vroegere paardenstallen van het voormalige paleis. Ik ga er vanuit dat de paarden goed behandeld werden, we straks dus ook... Bovendien zit er naast het hotel een massagesalon, dus dat gaat helemaal goed komen. Maar daar moet ik nog even op wachten.

Voor nu is het lunchen we bij een koffiezaak. Ik hou het maar op bekend westers eten: Cheeseburger. Daarna slaan we nog wat drinken en eten in voor vanavond en morgen, want op de twee eilanden waar we de komende dagen zitten is weinig te krijgen. Vervolgens stappen we allemaal weer de bus in en rijden we naar onze volgende stop.

Op een gegeven moment rijden we langs een lokaal marktje en zien wat vreemds liggen. E bus stopt en we stappen (bijna) allemaal uit om te gaan kijken. Volgens ons liggen er naast allerlei bekende dieren ook een paar gestroopte katten. Een bloederig geheel om te zien. Gelukkig zijn we niet zo 'sensatiebelust'... Volgens onze gids zijn het geen katten, maar wel katachtigen uit het bos. Wij zijn niet helemaal overtuigd. De foto's heb ik maar niet online gezet, maar als jullie wel 'sensatiebelast' zijn...

Dan volgt zo'n 1,5 uur later onze echte stop. We gaan met een pont naar een eiland in de Mekong delta. Nou ja pont, het zijn drie metalen boten met daarop bodem van aan elkaar gemaakte houten palen. Met de tuktuk rijden we de pont op. Hopelijk halen we de overkant. En dat lukt een minuut of 20 later. Het van de pont af rijden was nog even spannend, omdat een drassige grond was. Een mooie aanlegsteiger kennen ze hier namelijk niet. Met de tuktuk rijden we het eiland verder op, totdat we een klein half uur later aankomen bij Wat Phu.

Wat Phu is een Khmertempelcomplex uit de de 6de tot 8ste eeuw. Waarschijnlijk was dit tempelcomplex in die tijd het machts- en religieuze centrum van een groot Khmerrijk.De tempel is nu redelijk vervallen een deels overgroeid met bomen. Vanaf de centrale tempel boven op de berg kijk je uit over de Mekong rivier en het vlakke land. Omdat het in de verte al flink onweert, zetten we er een beetje tempo achter om toch nog alles droog te kunnen zien. De steile trap beklim ik even als Silvester Stalone in Rocky XXXX, dus een een rennend tempo naar boven. Geen probleem om boven te komen, alleen zit ik vervolgens tien minuten uit te puffen (maar wel met een schitterend uitzicht). De jaren gaan blijkbaar toch al tellen, gelukkig ben ik nog maar 32...

Maar ik zou zeggen bekijk de foto's en oordeel zelf. Deze tempel is alvast een heeeeeel klein voorproefje voor Angkor Wat in Cambodja, waar we over een paar dagen heen gaan. De regen en onweer komen niet dichter in de buurt en geheel droog komen we een uurtje later weer bij de tuktuk aan. Heel snel brengen we nog even een bezoek aan het museum van Wat Phu. Da's geen probleem, want het museum bestaat maar uit één zaal. Met hooguit tien minuten staan we weer buiten. Terug in de tuktuk en terug naar de rand van het eiland.

Dit keer gaan we niet met de pont, maar worden we met twee bootjes opgehaald. Deze boten bestaan elk uit twee ijzeren boten, met houten planken erop. Niet heel veel anders dan de pont, alleen een stuk kleiner, maar we met plastic kuipstoeltjes. We varen naar het eiland Don Daeng. Dat eiland ligt een klein stukje verder en daar zullen we bij de lokale bevolking overnachten. Het is weer een minuut of 20 varen. We worden op het strand afgezet en we lopen dan verder naar de 'Community lodge', hier wordt vanavond voor ons gekookt en blijven we slapen. Het eiland is slechts een kilometer of vier lang en ongeveer 1 km breed.

Omdat het eten nog een uurtje of twee gaat duren ga ik de dorpjes op het eiland maar eens verkennen. Niet dat ze zo heel veel verschillen van de dorpjes die we de afgelopen weken hebben gezien, maar het blijft leuk/interessant hoe de mensen hier wonen. Wat wel opvalt is dat de dieren niet zo heel veel bij de huizen zelf staan, maar dat deze meer buiten het dorp op aparte stukjes grond staan. Zouden we dan vannacht/morgen een keer niet gewekt worden door de dieren?

Langzaam begint het te schemeren en kleurt de lucht boven het dorp mooi rood. Ik schiet wat foto's en loop richting het 'strand'. Een zonsondergang op het 'strand' is altijd leuk. Ik schiet ook daar wat mooie foto's. Sorry, voor de lokale dames die zich net stonden te wassen in de Mekong. Had ik even niet gezien... Het is de mooiste zonsondergang van deze vakantie (en ook de eerste). Ik dacht via het strand rond het eiland te kunnen lopen naar het strand bij onze lodge. Op zich kan dat ook wel alleen hier een daar moet ik door wat dicht struikgewas klimmen. En een zaklamp had ook wel handig geweest. Er is dan wel electriciteit op het eiland, lantaarnpalen kennen ze hier niet en zeker niet op het strand. Maar uiteindelijk lukt het me om op het strand bij de lodge te komen.

Het wordt hier echt binnen een half uur pikke donker. Een maan die voor wat licht zorgt heb ik hier nog niet gezien... Ik ga lekker op het strand zitten en geniet van wat er om me heen gebeurd. Links zie ik nog de rode gloed van de ondergaande zon, met de vrouwen uit het dorp in de Mekong die zich staan te wassen én te zingen. Van recht voor me, aan de overkant van de rivier hoor ik de monnikken met hun gezang dat over het water galmt. En aan de rechterkant zie ik zeer regelmatig de bliksem en hoor ik het donderen achter de bergen.

Na een half uurtje sta ik op en loop terug naar de lodge. Het eten zal wel bijna klaar zijn. En ja, even later wordt het gebruikelijke eten opgediend. Er is echt eten in overvloed. Ik zou het bijna voor jullie meenemen naar Nederland. Kunnen jullie er ook eens van genieten. En wat zitten nog maar net te eten of het begint vlak boven ons hoofd te onweren en komt de regen met bakken uit de hemel. Gelukkig zitten we droog op onze 'community lodge'. Al komt er hier en daar toch nog wat water door de houten overkapping naar binnen. We maken er weer een gezellige avond van. Al eindigen de avonden meestal wel al tussen negen en tien uur...

Met vier man/vrouw, waar ik er natuurlijk één van ben (avontuurlijk als ik ben), slapen we vannacht op de veranda van de lodge. De overige zes slapen in één van de twee zalen van de lodge. We slapen natuurlijk wel onder de klamboe. Want ik heb geen zin om opgegeten te worden door de muggen (of andere beesten). Dat is trouwens in de eerste week al aardig gebeurd, waardoor mijn voeten nog steeds onder de rode bultjes zitten. Maar daar slikken we de (dure) malariapillen voor. Die ik overigens al twee keer deze vakantie vergeten ben...

Om een uur of tien lig ik in een lakenzak onder een klamboe op de veranda. Alleen echt slapen is er niet bij. Er is nog te veel te zien (in het donker zie ik toch nog wat boten voorbij varen op de rivier en aan de overkant branden nog bij de huizen de lampen) en te horen (die boten, maar ook de verschillende dieren in het bos en natuurlijk het gesnurk van meerdere heren die binnen liggen). Dan maar even de ipod op. Het is na twaalf uur voordat ik in slaap val. Al zal ik nog meerdere keren wakker worden die nacht...