Dag 11. Sardientjes in blik...
Door: rtbg
Blijf op de hoogte en volg Richard
24 September 2011 | Italië, Rome
Het idee was om acht uur op te staan, maar anderen bij ons in het hotel vonden het nodig om zes uur al op te staan en daarbij het nodige lawaai te maken. Dus besloten wij ook maar wat vroeger op te staan. Zeven uur is dan een Christelijkere tijd en dat komt goed uit want vandaag gaan we naar Vaticaanstad.
We lopen weer richting station Tubertina waar we eerst metrolijn B moeten hebben en vervolgens moeten overstappen op metrolijn A. Veel verder zijn die Romeinen niet gekomen want ze hebben nog steeds maar twee metrolijnen. Misschien dat ze wat ideetjes op kunnen doen in Amsterdam...
Die Italianen weten trouwens alles van sardientjes. En zeker van Sardientjes in blik, want in Rome in de spits de metro nemen staat gelijk aan je als Sardientjes in een blik voelen. Bij de eerste metro die kwam kwamen we niet eens in de buurt, bij de tweede hebben we ons erbij gepropt en vervolgens wordt er dan nog eens flink aangeduwd, zodat er nog een paar mensen meer mee kunnen. Na een halte of drie/vier kan je weer redelijk normaal staan. En nadeel bij overtsappen op de tweede metrolijn is dat het hele schouwspel zich weer herhaalt.
Rond kwart over acht lopen we richting Vaticaanstad. We besluiten eerst voor de Vaticaanse musea te gaan. Dus bij Vaticaanstad besluiten we de zeer vele meters hoge buitenmuur te volgen richting de ingang van de musea. Deze zijn helemaal rechts van Vaticaanstad gelegen. Rond half negen staan we in de rij in de straat waar de ingang is. Er staan slechts zo'n 500 man voor ons en we hoeven nog maar tot negen uur te wachten voordat het museum open gaat. Wachten bij de Python in de Efteling duurt langer. Dus dat valt wel mee...
Stipt om negen uur gaat het museum open. En langzaam, maar zeker schuift de rij naar voren en nog geen tien minuten later bereiken we de ingang van het museum. Allereerst moeten zowel de spullen als wij door de scan. Vervolgens komen we in een grote hal waar we alleen doorheen moeten lopen en vervolgens gaat iedereen met één lange roltrap drie etages naar boven. Daar bevinden zich de kassa's. En nog zonder wachtrijen ook! So far so good.
Als eerste wil ik de Sixtijnse kapel zien, daar wil volgens mij iedereen heen en dat zou daar wel eens heel druk kunnen worden. Dus lopen we door het eerste deel van het museum heen, door de tuin naar het andere gebouw, vervolgens een paar trappen omhoog, via een gang weer terug naar het andere gebouw waar we vandaan kwamen, langs schitterende beelden en andere voorwerpen. Die zien we later wel, eerst doorlopen... Langs een een paar Egyptische beelden. Even kijken? Nee, eerst doorlopen. Daarna lopen we door een zeer lange gang naar de andere kant van dit gebouw. Zigzaggend tussen de vele groepen mensen door. Hoe komen die hier nu al? Blijkbaar mogen groepen al eerder naar binnen. Maar we komen in de buurt. Nog een paar trappen naar beneden en we zijn in de Sixtijnse kapel. Het is hier al zo druk dat we er niet meer langs kunnen en gewoon achteraan moeten aansluiten.
Nog geen half uur nadat het museum open ging, voor ons dan in ieder geval, staan we in de Sixtijnse kapel! YES! Het plafond is geschilderd door, hoe kan het ook anders, Michelangelo, tussen 1508 en 1512. De hoofdpanelen beelden de schepping en de Zondeval uit. Daar wil ik wel wat foto's van maken. In het hele museum is het toegestaan om foto's te maken, behalve in de Sixtijnse kapel. En daar wordt goed op gecontroleerd. Dus veel verder dan een paar stiekem genomen, maar mislukte foto's, ben ik niet gekomen. We lopen in een redelijk tempo door de kapel, want te lang in de Sixtijnse kapel blijven is ook niet toegestaan...
We lopen via wat trappen terug het museum in. Wat gaan we nu bekijken? We moeten een keuze maken, want het gaat niet lukken om alles rustig te bekijken wat hier in 1.400 zalen staat tentoongesteld. Achteraf blijkt dat toch wel erg veel zalen gesloten zijn voor publiek. We wilden persé de Egyptische afdeling bekijken, maar na lang zoeken blijkt die geheel gesloten. We bezoeken wel een redelijk aantal andere afdelingen, zoals die van de Etrusken en de Grieken. Deze twee afdelingen waren we al eerder gepasseerd toen we naar de Sixtijnse kapel gingen. Aangezien er een verplichte richting van lopen is moesten we eerst terug naar de ingang van het museum. Een gevolg was ook dat we op een gegeven moment ook weer door de Sixtijnse kapel heen 'moesten' om de rest van het museum te zien.
Rond half één houden we het voor gezien, inmiddels was het museum al aardig vol gelopen en kon je niet alles meer rustig bekijken. En we zitten nog wel in het naseizoen. Gelijk buiten het museum zitten een aantal pizzeria's en daar zoeken we een plekje voor wat eten en drinken. In het museum zit trouwens ook een pizzaria, maar nadat we daar vanmorgen een koffie hadden gedronken en we zeer slecht geholpen werden door een paar 'wijven' achter de counter, kiezen we nu voor een andere optie. Denk dat ik Benedictus XVI er maar eens een brief over stuur...
Na de lunch lopen we weer om de grote vestingsmuur heen naar de voorkant van Vaticaanstad. Op naar het plein vóór de Sint Pieter, de zuilenrijen van Bernini en de Sint Pieter zelf. Op en aan de rand van het plein staan grote groepen mensen, maar die vallen op het grote plein eigenlijk nauwelijks op. Na wat foto's maken op het plein zelf lopen we naar de zuilenrij aan de rechterkant van de Sint Pieter. Vanaf deze kant kan je naar binnen, maar dan moeten we wel eerst weer door de scan. Maar even later lopen we de grootste kerk op aarde binnen. En binnen in de basiliek is alles groot (en soms zeer groot).
Met de bouw van de huidige basiliek werd in 1506 begonnen en was pas in 1626 voltooid. Het schip van de kerk is 218 meter lang en de koepel boven het altaar is 136,5 meter hoog. Het eerste dat we tegen komen is het beroemde marmeren beeld de Pietá van Michelangelo. Het is uit 1499 en hij maakte het toen hij 25 jaar oud was. Tegenwoordig staat het achter kogelvrij glas, omdat sommige mensen er een legpuzzel van wilden maken.
We lopen verder naar voren en komen bij het bronzen beeld van Petrus terecht. 'Iedereen' raakt sinds jaar en dag al één voet van het beeld aan, waardoor een groot deel van de voet van Petrus is verdwenen door slijtage. In een lange rij staan mensen ervoor te wachten. Wij slaan even over.
We zien dat mensen een smalle trap in een kapel naar beneden nemen, daar willen wij ook wel heen. Zodra we de trap af zijn staan we in de grafkelder van de pauzen. We mogen in een klein deel van de kelder komen. Ook lopen we langs het graf van Petrus, dat ook achter kogelvrij glas zit. Hier beneden is foto's nemen ook niet toegestaan, maar een enkeling die het wel doet wordt niet teruggevloten, dus dan mag ik het ook wel. Daarna lopen we verder door de kelder met tombe van overleden pauzen, zo ook die van Johannus Paulus I & II. Uiteindelijk komen we weer buiten uit en moeten we om weer in de basiliek te komen helemaal terug lopen naar de ingang van de basiliek. Gelukkig hebben we de afgelopen dagen nog niet zo heel veel gelopen...
We lopen nu langs de linkerkant door de basiliek en bekijken daar alle beelden en plafondschilderingen. Uiteindelijk lopen we terug naar buiten en bekijken nog wat dingen aan de linkerkant op het grote plein voor de basiliek. Grote groepen mensen blijven toestromen als wij weglopen van de Sint Pieter. Maar mijn 'Hadj' naar Vaticaanstad zit er al weer op...
Het volgende dat we gaan bezoeken is Castel Sant'Angelo (oftewel de Engelenburcht). Dit gebouw was in eerste instantie gebouwd als het mausoleum van Hadrianus in 139 na Chr. Maar later is het door paus Gregorius de Grote omgebouwd tot een grote vesting, die meerdere functies had, zoals pauselijke residentie, versterkte vesting en (martel)gevangenis. In 1277 wordt er een verbinding gemaakt tussen Vaticaanstad en de burcht, waarlangs pauzen konden vluchten zonder gezien te worden. Een belangrijk onderdeel in Het Bernini Mysterie van Dan Brown...
Via een aantal trappen midden in de burcht kom je boven op de vesting uit. Hier zijn allerlei huizen en ruimtes gemaakt waar de pauzen verbleven. In goede tijden, maar ook in slechte tijden. Ook ligt er in het midden van de burcht een schatkamer, de plek waar oorspronkelijk Hadrianus begraven lag. Ik vraag me af wat ze met hem gedaan hebben? Van bovenaf de vesting heb je een mooi uitzicht over de stad, de Tiber en de Sint Pieter. Zeker met dit nog altijd schitterende weer.
Hierna verlaten we de burcht en lopen via de brug met Engelen, die ervoor gelegen is richting onze volgende bestemming: Piazza Navona. Een langgerekt plein met drie grote fonteinen en één obelisk. In de oudheid stonden hier de eretribunes van een enorm stadion van Dominatius. Daar is helemaal niets meer van over, behalve dat het plein de contouren van het stadion heeft behouden. De grootste fontein staat in het midden en draagt de obelisk. Deze fonteinen zijn ook weer ontworpen door Bernini.
Op en aan het plein staan vele terrasjes, maar die slaan we deze keer nog even over. Hier betaal je zo'n beetje de hoofdprijs voor een drankje. Iets dat zeker geldt voor de plek waar we vervolgens heen gaan: De Spaanse trappen. Ook voor de Spaanse trappen staat een fontein. Zowel het onderste deel van de Spaanse trappen als de fontein ervoor zijn bijna niet te zien, omdat het er geweldig druk is. Zitten op de trappen mag, eten en drinken niet. In de straat die naar de Spaanse trappen toe loopt bevinden zich alle bekende, (zeer) dure merken. Zeg maar de PC van Rome. Alleen dan nog in het kwadraat.
Nog één laatste bezoek voor vandaag en dan houden we ermee op. My feet are killing me. Nu nog figuurlijk, maar het gaat de kant op van letterlijk...
Het laatste bezoek is aan de Santa Maria della Concezione. En dan dit keer niet zozeer de kerk zelf, maar wel aan de eronder gelegen grafkelder, waar de botten van zo'n 4.000 monniken gebruikt zijn om de muren en de plafonds van vijf kapellen mee te versieren. Sommige botten vormen symbolen, maar er hangen ook volledige skeletten. In de laatste kapel lees je de boodschap van de monniken:
Wat u nu bent, zijn wij geweest, wat wij nu zijn, zult u worden...
We lopen weer richting station Tubertina waar we eerst metrolijn B moeten hebben en vervolgens moeten overstappen op metrolijn A. Veel verder zijn die Romeinen niet gekomen want ze hebben nog steeds maar twee metrolijnen. Misschien dat ze wat ideetjes op kunnen doen in Amsterdam...
Die Italianen weten trouwens alles van sardientjes. En zeker van Sardientjes in blik, want in Rome in de spits de metro nemen staat gelijk aan je als Sardientjes in een blik voelen. Bij de eerste metro die kwam kwamen we niet eens in de buurt, bij de tweede hebben we ons erbij gepropt en vervolgens wordt er dan nog eens flink aangeduwd, zodat er nog een paar mensen meer mee kunnen. Na een halte of drie/vier kan je weer redelijk normaal staan. En nadeel bij overtsappen op de tweede metrolijn is dat het hele schouwspel zich weer herhaalt.
Rond kwart over acht lopen we richting Vaticaanstad. We besluiten eerst voor de Vaticaanse musea te gaan. Dus bij Vaticaanstad besluiten we de zeer vele meters hoge buitenmuur te volgen richting de ingang van de musea. Deze zijn helemaal rechts van Vaticaanstad gelegen. Rond half negen staan we in de rij in de straat waar de ingang is. Er staan slechts zo'n 500 man voor ons en we hoeven nog maar tot negen uur te wachten voordat het museum open gaat. Wachten bij de Python in de Efteling duurt langer. Dus dat valt wel mee...
Stipt om negen uur gaat het museum open. En langzaam, maar zeker schuift de rij naar voren en nog geen tien minuten later bereiken we de ingang van het museum. Allereerst moeten zowel de spullen als wij door de scan. Vervolgens komen we in een grote hal waar we alleen doorheen moeten lopen en vervolgens gaat iedereen met één lange roltrap drie etages naar boven. Daar bevinden zich de kassa's. En nog zonder wachtrijen ook! So far so good.
Als eerste wil ik de Sixtijnse kapel zien, daar wil volgens mij iedereen heen en dat zou daar wel eens heel druk kunnen worden. Dus lopen we door het eerste deel van het museum heen, door de tuin naar het andere gebouw, vervolgens een paar trappen omhoog, via een gang weer terug naar het andere gebouw waar we vandaan kwamen, langs schitterende beelden en andere voorwerpen. Die zien we later wel, eerst doorlopen... Langs een een paar Egyptische beelden. Even kijken? Nee, eerst doorlopen. Daarna lopen we door een zeer lange gang naar de andere kant van dit gebouw. Zigzaggend tussen de vele groepen mensen door. Hoe komen die hier nu al? Blijkbaar mogen groepen al eerder naar binnen. Maar we komen in de buurt. Nog een paar trappen naar beneden en we zijn in de Sixtijnse kapel. Het is hier al zo druk dat we er niet meer langs kunnen en gewoon achteraan moeten aansluiten.
Nog geen half uur nadat het museum open ging, voor ons dan in ieder geval, staan we in de Sixtijnse kapel! YES! Het plafond is geschilderd door, hoe kan het ook anders, Michelangelo, tussen 1508 en 1512. De hoofdpanelen beelden de schepping en de Zondeval uit. Daar wil ik wel wat foto's van maken. In het hele museum is het toegestaan om foto's te maken, behalve in de Sixtijnse kapel. En daar wordt goed op gecontroleerd. Dus veel verder dan een paar stiekem genomen, maar mislukte foto's, ben ik niet gekomen. We lopen in een redelijk tempo door de kapel, want te lang in de Sixtijnse kapel blijven is ook niet toegestaan...
We lopen via wat trappen terug het museum in. Wat gaan we nu bekijken? We moeten een keuze maken, want het gaat niet lukken om alles rustig te bekijken wat hier in 1.400 zalen staat tentoongesteld. Achteraf blijkt dat toch wel erg veel zalen gesloten zijn voor publiek. We wilden persé de Egyptische afdeling bekijken, maar na lang zoeken blijkt die geheel gesloten. We bezoeken wel een redelijk aantal andere afdelingen, zoals die van de Etrusken en de Grieken. Deze twee afdelingen waren we al eerder gepasseerd toen we naar de Sixtijnse kapel gingen. Aangezien er een verplichte richting van lopen is moesten we eerst terug naar de ingang van het museum. Een gevolg was ook dat we op een gegeven moment ook weer door de Sixtijnse kapel heen 'moesten' om de rest van het museum te zien.
Rond half één houden we het voor gezien, inmiddels was het museum al aardig vol gelopen en kon je niet alles meer rustig bekijken. En we zitten nog wel in het naseizoen. Gelijk buiten het museum zitten een aantal pizzeria's en daar zoeken we een plekje voor wat eten en drinken. In het museum zit trouwens ook een pizzaria, maar nadat we daar vanmorgen een koffie hadden gedronken en we zeer slecht geholpen werden door een paar 'wijven' achter de counter, kiezen we nu voor een andere optie. Denk dat ik Benedictus XVI er maar eens een brief over stuur...
Na de lunch lopen we weer om de grote vestingsmuur heen naar de voorkant van Vaticaanstad. Op naar het plein vóór de Sint Pieter, de zuilenrijen van Bernini en de Sint Pieter zelf. Op en aan de rand van het plein staan grote groepen mensen, maar die vallen op het grote plein eigenlijk nauwelijks op. Na wat foto's maken op het plein zelf lopen we naar de zuilenrij aan de rechterkant van de Sint Pieter. Vanaf deze kant kan je naar binnen, maar dan moeten we wel eerst weer door de scan. Maar even later lopen we de grootste kerk op aarde binnen. En binnen in de basiliek is alles groot (en soms zeer groot).
Met de bouw van de huidige basiliek werd in 1506 begonnen en was pas in 1626 voltooid. Het schip van de kerk is 218 meter lang en de koepel boven het altaar is 136,5 meter hoog. Het eerste dat we tegen komen is het beroemde marmeren beeld de Pietá van Michelangelo. Het is uit 1499 en hij maakte het toen hij 25 jaar oud was. Tegenwoordig staat het achter kogelvrij glas, omdat sommige mensen er een legpuzzel van wilden maken.
We lopen verder naar voren en komen bij het bronzen beeld van Petrus terecht. 'Iedereen' raakt sinds jaar en dag al één voet van het beeld aan, waardoor een groot deel van de voet van Petrus is verdwenen door slijtage. In een lange rij staan mensen ervoor te wachten. Wij slaan even over.
We zien dat mensen een smalle trap in een kapel naar beneden nemen, daar willen wij ook wel heen. Zodra we de trap af zijn staan we in de grafkelder van de pauzen. We mogen in een klein deel van de kelder komen. Ook lopen we langs het graf van Petrus, dat ook achter kogelvrij glas zit. Hier beneden is foto's nemen ook niet toegestaan, maar een enkeling die het wel doet wordt niet teruggevloten, dus dan mag ik het ook wel. Daarna lopen we verder door de kelder met tombe van overleden pauzen, zo ook die van Johannus Paulus I & II. Uiteindelijk komen we weer buiten uit en moeten we om weer in de basiliek te komen helemaal terug lopen naar de ingang van de basiliek. Gelukkig hebben we de afgelopen dagen nog niet zo heel veel gelopen...
We lopen nu langs de linkerkant door de basiliek en bekijken daar alle beelden en plafondschilderingen. Uiteindelijk lopen we terug naar buiten en bekijken nog wat dingen aan de linkerkant op het grote plein voor de basiliek. Grote groepen mensen blijven toestromen als wij weglopen van de Sint Pieter. Maar mijn 'Hadj' naar Vaticaanstad zit er al weer op...
Het volgende dat we gaan bezoeken is Castel Sant'Angelo (oftewel de Engelenburcht). Dit gebouw was in eerste instantie gebouwd als het mausoleum van Hadrianus in 139 na Chr. Maar later is het door paus Gregorius de Grote omgebouwd tot een grote vesting, die meerdere functies had, zoals pauselijke residentie, versterkte vesting en (martel)gevangenis. In 1277 wordt er een verbinding gemaakt tussen Vaticaanstad en de burcht, waarlangs pauzen konden vluchten zonder gezien te worden. Een belangrijk onderdeel in Het Bernini Mysterie van Dan Brown...
Via een aantal trappen midden in de burcht kom je boven op de vesting uit. Hier zijn allerlei huizen en ruimtes gemaakt waar de pauzen verbleven. In goede tijden, maar ook in slechte tijden. Ook ligt er in het midden van de burcht een schatkamer, de plek waar oorspronkelijk Hadrianus begraven lag. Ik vraag me af wat ze met hem gedaan hebben? Van bovenaf de vesting heb je een mooi uitzicht over de stad, de Tiber en de Sint Pieter. Zeker met dit nog altijd schitterende weer.
Hierna verlaten we de burcht en lopen via de brug met Engelen, die ervoor gelegen is richting onze volgende bestemming: Piazza Navona. Een langgerekt plein met drie grote fonteinen en één obelisk. In de oudheid stonden hier de eretribunes van een enorm stadion van Dominatius. Daar is helemaal niets meer van over, behalve dat het plein de contouren van het stadion heeft behouden. De grootste fontein staat in het midden en draagt de obelisk. Deze fonteinen zijn ook weer ontworpen door Bernini.
Op en aan het plein staan vele terrasjes, maar die slaan we deze keer nog even over. Hier betaal je zo'n beetje de hoofdprijs voor een drankje. Iets dat zeker geldt voor de plek waar we vervolgens heen gaan: De Spaanse trappen. Ook voor de Spaanse trappen staat een fontein. Zowel het onderste deel van de Spaanse trappen als de fontein ervoor zijn bijna niet te zien, omdat het er geweldig druk is. Zitten op de trappen mag, eten en drinken niet. In de straat die naar de Spaanse trappen toe loopt bevinden zich alle bekende, (zeer) dure merken. Zeg maar de PC van Rome. Alleen dan nog in het kwadraat.
Nog één laatste bezoek voor vandaag en dan houden we ermee op. My feet are killing me. Nu nog figuurlijk, maar het gaat de kant op van letterlijk...
Het laatste bezoek is aan de Santa Maria della Concezione. En dan dit keer niet zozeer de kerk zelf, maar wel aan de eronder gelegen grafkelder, waar de botten van zo'n 4.000 monniken gebruikt zijn om de muren en de plafonds van vijf kapellen mee te versieren. Sommige botten vormen symbolen, maar er hangen ook volledige skeletten. In de laatste kapel lees je de boodschap van de monniken:
Wat u nu bent, zijn wij geweest, wat wij nu zijn, zult u worden...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
