Doing Lanzarote in one day...

Vanmorgen gewekt door de telefoon rond tien voor acht (tien voor negen Nederlandse tijd): als alles meezit mag mijn vader vandaag naar huis. Met zulk goed nieuws wil je wel gewekt worden! Bovendien hebben we een drukke dag voor de boeg. Na veel dagen weinig tot niets doen, gaan we vandaag zo'n beetje het hele eiland over...

In het reisboekje over Lanzarote had ik gelezen dat er per jaar slechts 19 dagen met regen zijn. Als we wegrijden bij ons hotel lijkt het er op dat we 1 van die 19 dagen te pakken hebben. Er vallen welgeteld drie druppels op de voorruit, daarna is het weer over. Het blijft echter flink bewolkt. We passen onze route daarom een beetje aan. Eerst rijden we door naar 'Jameos del Agua'. Daar is een grot die vol met water staat. Je daalt af via een gat in de grond en loopt dan langs het ondergrondse meertje. In het water in de grot leven zeer vele albino krabjes. Aan de andere kant kom je de grot weer uit en komt dan in een soort van ondergrondse tuin terrecht met in het midden een klein meertje. Als je verder doorloopt ga je een tweede grot binnen. Hier worden tegenwoordig concerten gegeven omdat de akoestiek er zo goed is. Leuk gemaakt, maar ik vind het zonde.

Via de andere uitgang verlaten we deze 'concertzaal' en gaan via een in rotsen uitgehouwen wenteltrap de grot uit en komen dan bij het Vulkanenhuis. Hierin wordt het ontstaan van de Canarische eilanden aan de hand van een tentoonstelling uitgelegd. Erg interessant!

Na het Vulkanenhuis gezien te hebben lopen we terug langs het ondergrondse meer. Doen we koffie of bezoeken we ook nog 'Cueva de Los Verdes'? Als we opschoten halen we de rondleiding van 12 uur nog.

Zo gezegd, zo gedaan. Een minuut of tien later staan we bij 'Cueva de Los Verdes'. Dit is een 7 kilometer lang grottenstelsel dat ontstaan is na uitbarstingen van de vulkaan en waardoor onder de grond het lava van de vulkaan naar zee zijn weg vond. Wij lopen een deel van de ondergrondse route in de richting van de vulkaan...

Onder leiding van een gids dalen we af onder de grond. Eerst via een redelijk breed pad, maar daarna via een steeds kleiner wordend pad en een steeds lager wordend plafond. Bukken dus. Na wat uitleg in het Spaans, krijgen we gelukkig ook nog uitleg in het Engels. Als we eenmaal in de grot zijn afgedaald is het eigenlijk een lange brede gang, alleen dan een meter of dertig/veertig onder de grond.

Na een half uurtje lopen, klimmen, bukken verlaten we het onderste deel van de gang en klimmen we naar een hoger gelegen 'pad'. Hier mogen we nog even geen foto's nemen. We staan voor een heel groot gat in de gang en kunnen naar het lager gelegen deel kijken. Althans zo lijkt het, want als de gids vraagt of iemand een steen naar beneden wilt gooien, blijkt het dat het een ondergronds meertje is. De gang beneden was alleen maar een spiegeling van het bovenste deel in het water. Zodra het water weer utgegolft is 'verschijnt' het gat en het benedendeel weer...

We lopen nu terug richting het deel waar we ook de grot ingegaan zijn en via een slingerpad naar boven komen we weer de grond uit. Het is even wennen aan het daglicht. Inmiddels iets meer zon dan toen we naar beneden gingen, maar daar is ook alles mee gezegd. Wellicht als we doorrijden naar het noordelijkste puntje van het eiland, dat we dan weer in de volle zon zitten.

We stappen de auto weer in en rijden verder. Het is maar een kilometer of 20 naar het uiterste puntje van Lanzarote, de Mirador del Rio. Vandaar moet je een mooi uitzicht hebben op het kleine Canarische eiland La Graciosa. Alleen hoe dichter we er in de buurt komen en hoe hoger we de berg oprijden des te dichter wordt de bewolking. De top van de berg ligt zelfs in de wolken en er staat een flinke wind. Dit punt mag dan Mirador del Rio heetten, het heeft nu in ieder geval niet de warmte van Rio, maar die van Rotterdam...

We besluiten toch maar even het restaurant met hele grote ramen te gaan bekijken. Het is tenslotte ontworpen door de kunstenaar Cesar Manrique. Zoals zo'n beetje alles op dit eiland. Hij is zo'n beetje de Canarische Gaudi of Hundertwasser.

Je komt het gebouw binnen via een Cyclopenoog, vervolgens loop je door een gewelf en kom je in de grote zaal met uitzicht op de oceaan en het kleine eiland. Nu zie je echter niet veel meer dan dichte wolken. Maar na een kopje koffie trekt de bewolking langzaam iets open en zien we vlagen van La Graziosa. Dus toch niet helemaal voor niets hierheen gereden.

We nemen nu een weg midden over het eiland terug richting het zuiden. Het is geen rechte weg, maar een leuke slingerweg dwars over de bergen. De zon laat zich steeds meer zien (en voelen). Na enige tijd rijden we door het plaatsje Haria. Het is een leuk klein plaatsje met veel kleine witte huisjes en erg veel palmen. Het heeft wat weg van een oase gelegen tussen de bergen in plaats van in de woestijn.

We rijden weer verder en komen na een half uurtje rijden aan in de oude hoofdstad van Lanzarote, Teguise. We parkeren de auto aan de rand van het oude centrum(pje), vlak bij een oude molen. We lopen het centrum in langs de oude kerk, die jammer genoeg dicht is. In de kleine straatjes er rond omheen zitten veel kleine (souvenir)winkeltjes en restaurantjes. We kopen nog een leuk aandenken aan deze reis voor thuis en eten nog wat voordat we weer verder rijden.

We hebben in ieder geval nog een leuke 'attractie' die we willen doen. We brengen een bezoek aan het huis van Cesar Manrique in Taro de Tahiche. Hij heeft zijn huis 'gebouwd' in verschillende vulkaangrotten. Het gebouw en de tuin beginnen boven de grond, maar vervolgens daal je af in grote grotten die voor het onderste deel mooi wit zijn gemaakt en waarvan het bovenste deel nog gewoon bestaat uit zwart lava. In verschillende grotten zijn kamers gemaakt, maar ook een badkamer, een tuin met een (soort van) zwembad. Uiteindelijk kom je via het huis boven de grond weer naar buiten en loop je de tuin met vele soorten cactussen in. Dit was echt een super mooie afsluiter van dit eiland. Al nemen we op de rit terug naar Playa Blanca nog een paar bezienswaardigheden mee...

Van de week waren we al op zoek geweest naar het monument van de boer, het Monumento al Campesino. Gemaakt door... (drie keer raden). We konden het echter niet vinden ondanks dat het zo'n 15 meter hoog is. Vandaag rijden we er direct op af. Het bestaat uit meerhoekige witte blokken die op elkaar gestapeld staan. Iets van een boer haal ik er echter niet uit. Misschien gemaakt na een wilde avond... Als we doorrijden zien we dat we hier van de week al gereden hebben en dat we dus langs het monument gereden moeten zijn zonder het te zien.

Als we dan toch bezig zijn, besluiten we nog even langs El Golfo te rijden, daar moet een groen meer zijn. Met wat puzzelen vinden we de weg er naar toe. Op sommige plaatsen staan voldoende bordjes die de route aangeven, op sommige wegen mag je het zelf uitzoeken. Maar we komen er. Eerst zien we de oceaan en het strand. Geen zandstrand, maar een mooi pikzwart lavastrand. Zo een waarvan je denkt: laat ik hier eens heel lekker even NIET gaan liggen. De golven beuken op de kust, wat wel een mooi plaatje geeft. Via een zandpad worden we de berg opgeleid, waar net een paar busladingen met mensen van terugkomen. Als we op het hoogste punt staan zien we een groot groen meer. Leuk om te zien, maar volgens mij niet gezond om in te gaan zwemmen.

Terug naar de auto en helaas weer voor een deel dezelfde weg terug, omdat de weg verderop is afgesloten. Via een kleine omweg komen we uiteindelijk aan in Playa Blanca. Het stadje waar we de hele week al zitten, maar waarvan we nog niets gezien hebben. Dus parkeren we de auto en lopen het super toeristische stadje in. Om de twee meter een winkel met of toeristische spulletjes, of drank & sigaretten of parfum. Even later sta ik met een fles L'eau d'issey van 200ml in mijn hand. Alleen even kijken wat hij kost. Bijna ? 85,- . Goedkoper dan in Nederland, maar nog steeds duur. Een Indiër komt op me aflopen. Voor u is hij 49,90... Na lang twijfelen of dit wel kan kloppen en het geen namaak is en hij wel echt ruikt, reken ik af en neem de fles mee. Hier kan ik voorlopig wel weer mee vooruit. Ik had bijna geen luchtjes thuis...

We kopen nog een souvenirtje voor de ouders en lopen terug naar de auto. Het is al na 18:00 uur en over een half uurtje mogen we alweer aan tafel. Wat gaan we vanavond eens allemaal eten en drinken??? Altijd moeilijk om keuzes te maken...