Dag 4

We gaan deze ochtend weer eens lekker in de warme zon aan het zwembad doorbrengen. Om de Russen, Duitsers en vooral Engelsen voor te zijn bij de goede ligbedden zijn we wat vroeger opgestaan om alvast onze handdoeken neer te leggen. Elke keer zijn er een paar dikke, ik mag wel zeggen hele dikke Engelse dames, die op dezelfde plek willen liggen. Voordat ik heel dik Nederland over me heen krijg, er iets op zich niets mis mee om dik te zijn, maar trek dan niet van die net te kleine badpakken aan...

Maar vandaag hebben wij weer gewonnen, onze handdoeken lagen er als eerste. We kunnen rustig gaan ontbijten. Gaan we vandaag voor de vers gebakken broodjes met beleg of laten we ons weer gaan? Ik hou het bij de broodjes, maar wel met een flinke berg roerei. Dat doet me weer even denken aan die goede oude tijd in Laos, vier maanden geleden.

Na het ontbijt trek ik mijn ligbed in de volle zon en pak mijn boek (Haantjes) erbij. Na de vlucht vanuit Nederland had ik er niet meer in gelezen. Ik moet zeggen het boek heeft geen diepgaande inhoud, maar het leest makkelijk weg. Je hebt hem zo uit. Als dit door zoveel mensen gekocht wordt, dan moest ik ook maar eens gaan schrijven. Ben tenslotte nog op zoek naar een andere baan....

We hebben besloten tot even voor de lunch te blijven liggen en dan te gaan docuhen, omkleden, lunchen en dan een autoritje te maken. Als ze de auto tenminste nog niet weggesleept hebben. Maar gelukkig hij staat er nog en ook nog precies op dezelfde manier zoals ik hem de vorige dag neergezet had.

Ik had bedacht om dit keer niet de snelweg te nemen, maar een binnendoorroute. Da's toch heel wat leuker, dacht ik. We rijden de straat bij het hotel uit en proberen de kustlijn vlak rechts van ons te houden. Dat lukt de eerste 200 meter prima, daar moeten we een rotonde over en naar links een smalle straat in. Voor ons rijden twee grote bussen en achter ons nog een auto of vier. In de eerste bocht rijdt de eerste bus zich al klem en kan geen kant meer op. Ik wil achtruit, maar daar staan die andere vier auto's in dit smalle straatje. En nu?

Na een paar minuten zien de bestuurders van de auto's achter me het licht, ze steken wat heen en weer en keren hun auto om. Als zijn weg zijn kan ik hetzelfde doen. Toch maar weer terug naar de snelweg. Het idee om binnendoor te gan was leuk bedacht. Even later rijden we weer dezelfde snelweg op als gisteren en ook weer dezelfde afrit als gisteren. Vandaag gaat het daar een stuk sneller, bovendien gaan we nu de andere kant op, richting Los Cristianos.

Het zal ongetwijfeld lang geleden een oude vissershaven of iets dergelijks geweest zijn, nu is het één en al hotel. De hele kuststrook in volgbouwd en op de berghelling is het niet anders. Na een beetje rondgereden te hebben en overal en nergens naar een parkeerplek te hebben gezocht (waar we zeker van waren dat we daar zonder problemen konden parkeren), zijn we maar doorgereden naar de volgende badplaats: Playa de las Américas. Daar vonden we zonder enige moeite een plekje, nagenoeg op de boulevard. En nog gratis parkeren ook, althans dat hoop ik!

We lopen een stukje de boulevard over en vallen neer op een terrasje bij een Italiaanse koffie/ijs zaak. Ik ga voor een verse Mango juice, Ramaka gaat voor koffie (de koffie in het hotel is niet echt om over naar huis te schrijven, dus dat doe ik dan ook niet). Vanaf het terras genieten we van alles: de pikzwarte stranden (het blijft een vulkanisch eiland), de dikke Engelse mannen (die zonder shirt lopen, waarbij hun buiken uit hun broek puilen en onder de tattoos zitten), de berg El Teide (die boven alle bergen uitsteekt), de vrouwen (die in minibadpakjes over de boulevard paraderen), de palmbomen, de zon, enz, enz...

Inmiddels zijn de mango en de koffie op en lopen we weer richting de auto. Geen oom agent in de buurt! We zoeken ons weer een weg terug richting de doorgaande weg. Zullen we het nog een keertje binnendoor proberen? Oke, doe maar. Even later... Rij ik de snelweg weer op. Ik weet niet of het aan mijn rijstijl ligt, maar daar gaan we het nu niet over hebben.

We rijden terug richting ons hotel. Naast de afslag staat een grote Lidl. We hebben nog wat spullen nodig, dus daar moeten we dan meer even heen rijden. Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel boodschappen doen bij de Lidl. Vriendelijkheid en service komt niet hoger dan een 3 (en dan ben ik nog schappelijk) en opschieten aan de kassa kunnen ze ook niet. En weet je wat, ook vandaag staan we natuurlijk weer in de verkeerde rij. Bij de mensen voor ons staat geen goede barcode op één van de producten. Er moet EVEN een andere gepakt worden. We zijn gelukkig met vakantie en hebben alle tijd. Buitengekomen heb ik gelijk voor de komende 10 jaar genoeg Lidl gehad.

Het is nog redelijk vroeg en er staat nog voldoende zon bij het zwembad. Dus even later lig ik weer op een ligbed bij het zwembad. Ramaka haalt even twee Rum cola (dat gaat er de laatste dagen trouwens als limonade in...). Ik blijf nog een uurtje in de zon bakken, Ramaka schiet even wat plaatjes van het hotelcomplex.

Maar dan...
Dit is werkelijk niet te geloven...
Dit keer geen bekenede BN'er, maar wel een heel bekende BB'er. Ik weet niet of BB'er bestaat, maar ik heb het over een Bekende Buitenlander! En wel een heel bekende buitenlander mag ik wel zeggen...
Sean Connery!
Hij ligt 'gewoon' even verderop in de zon.

Aangezien we de eerste dag al Tatjana, Peter en Mari, gisteren Leontien & Marco Borsato waren tegen gekomen, vroegen we ons af wie we nog meer tegen zouden komen deze vakantie. Maar Sean Connery had ik echt niet verwacht. Voor het geval dat jullie ons niet geloven heb ik (stiekem – van een afstandje) een foto van hem gemaakt.

Vanavond doen we verder niets meer. Lekker onderuit en niet al te laat naar bed. Morgen rijden we naar het zuidwesten van het eiland en gaan we met een boot op zoek naar dolfijnen én walvissen!